Το θρυλικό σοκάκι με τα κόκκινα φανάρια, όπου οι Ναζί ύψωσαν μεταλλικές πύλες και η μοίρα των γυναικών που διώχθηκαν. Ακόμα η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε πελάτες και σεξεργάτριες.
Η μνήμη των ιερόδουλων που εργάζονταν στην ιστορική συνοικία με τα κόκκινα φανάρια του Αμβούργου και διώχθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ την περίοδο της παντοδυναμίας της Ναζιστικής Γερμανίας, θα τιμηθεί από τις τοπικές αρχές και
μάλιστα με ένα ξεχωριστό τρόπο, στον ίδιο δρόμο όπου εργάζονταν και που ακόμη και σήμερα είναι αποκλεισμένος (με εξαίρεση πελάτες και σεξεργάτριες).Λίγοι βέβαια γνωρίζουν ότι ήταν οι Ναζί που έχτισαν τις παγκοσμίου φήμης πύλες γύρω από τη σειρά των ”σπιτιών της ευχαρίστησης” σε μια προσπάθεια να ντροπιάσουν τις σεξεργάτριες ενώ παράλληλα διατηρούσαν διακριτικά τις επιχειρήσεις.
Το περιφερειακό συμβούλιο του Σεντ Πάουλι ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα εκκλησιαστικών ηγετών, ακτιβιστών της κοινότητας και ντόπιων γυναικών που εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ, που ζήτησαν να περιληφθούν στις εκδηλώσεις περί ιστορικής μνήμης γυναίκες όπως η Σόφι Γκοθαρντ, η οποία φυλακίστηκε για «διαστροφή» και επιβίωσε μετά βίας της κράτησής της στο Αόυσβιτς.
Η μνήμη των γυναικών θα τιμηθεί με την τοποθέτηση μικρών ορειχάλκινων πλακών στο έδαφος κατά τα πρότυπα των γνωστός “stabling stones” του Στόλπενστάιν που τοποθετούνται σε πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη την Ευρώπη για να τιμήσουν μεμονωμένα θύματα του Ολοκαυτώματος.
Ο δείκτης θα είναι ενσωματωμένος στο έδαφος της εισόδου πολυσύχναστης οδού με οίκους ανοχής και sex shops, θα υπάρχουν κωδικοί QR και θα παρέχονται πληροφορίες για τις γυναίκες του Σεντ Πάουλι των οποίων η μοίρα είναι γνωστή.
Τα αποκαλυπτήρια εκτιμάται πως γίνουν τον Νοέμβριο.
Ο Σίγκαρντ Γουίλμ, ο πάστορας της λουθηρανικής εκκλησίας που δίνει το όνομά της στη γειτονιά, είπε στον Guardian ότι είχε συνεργαστεί με κατοίκους και έλαβε την υποστήριξη τοπικών εργαζομένων του σεξ. ”Εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται το Σάιντ Πάουλι και πολλοί, πολλοί τουρίστες κάθε μέρα στέκονται μπροστά στην Χάρμπερτστράσε και βγάζουν φωτογραφίες. Πάντα το έβρισκα κυνικό γιατί ήξερα ότι οι Ναζί τοποθέτησαν αυτές πύλες”.
Ο Γουίλμ χαρακτήρισε ”φρικτό” και ”τρανή αντίφαση” το ότι η περίφημη φιλελεύθερη συνοικία είχε μέχρι τώρα αποκλείσει τις εργάτριες του σεξ ως μια ρητά αναγνωρισμένη ομάδα θυμάτων των Ναζί και λέει πως θέλει να άρει το στίγμα γύρω από αυτές τις ″ξεχασμένες” γυναίκες και να τις κάνει ”ορατές” σε όλους.
Όπως λέει, πέραν των πρωτοβουλιών των τοπικών αρχών, ο ίδιος φροντίζει και συγκεντρώσει 15.000 ευρώ για την ολοκλήρωση του έργου, συμπεριλαμβανομένης της διεξαγωγής περαιτέρω ιστορικής έρευνας.
Η ιστορία της Χέρμπετστράσε
Η Χέρμπερτστράσε, ένα σοκάκι μήκους 60 μ. κοντά στο Ρίπερμπαν, αποτέλεσε έναν κακόφημο δρόμο από το 19ο αιώνα όπου πήγαιναν ντόπιοι άνδρες και ναυτικοί για να απολαύσουν τις υπηρεσίες σεξεργατριών.
Οι μεταλλικές πύλες, φέρουν πινακίδες στα γερμανικά και στα αγγλικά από τη δεκαετία του 1970 και ενημερώνουν πως απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες (μη σεξεργάτριες) γυναίκες και στους νέους κάτω των 18 ετών, ενώ μπλοκάρουν τα αδιάκριτα βλέμματα. Οι παραβάτες συχνά ”βομβαρδίζονται” από μπαλόνια νερού ύβρεις που εκτοξεύονται από τα παράθυρα.
Οι πύλες όμως υψώθηκαν από τον τοπικό αρχηγό του ναζιστικού κόμματος, το 1933, όταν το εμπόριο σεξ με μετρητά στην Χέρμπερτστράσε χαρακτηρίστηκε ″αμαρτία και ντροπή για την κοινότητα”.
Μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου 1933, οι Ναζί συνέλαβαν 3.201 σεξεργάτριες στο Αμβούργο, όπως αναφέρει το Der Spiegel. Από αυτές 814 τέθηκαν υπό κράτηση.
Αν και η πορνεία και το στριπτίζ απαγορεύονταν επίσημα εκείνη την εποχή, το ακμάζον εμπόριο του σεξ στο Σεντ Πάουλι αποδείχθηκε αδύνατο σταματήσει, έτσι οι αρχές συμβιβάστηκαν με το να καταστήσουν την οδό με τα ”κόκκινα φανάρια”, αόρατη στους περαστικούς.
Οι γυναίκες που εργάζονταν εκεί τις δεκαετίες του 1930 και 1940 ήταν συνεχώς στο στόχαστρο των Ναζί και είχαν χαρακτηριστεί ως ”αντικοινωνικά στοιχεία”. Πολλές φυλακίστηκαν και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άλλες υπέστησαν αναγκαστική στείρωση ή οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, όπως λένε οι ερευνητές.
Η ιστορικός Φράουκε Στάινχαουζερ λέει ότι είναι δύσκολο να εντοπιστούν μεμονωμένες ιστορίες, δεδομένων των ταμπού γύρω από το εμπόριο του σεξ τότε και τώρα.
Όπως είπε στο Spiegel, είχε προσπαθήσει να αναδείξει άτομα με εμπειρίες όπως αυτές της Γκόθαρντ, η οποία γεννήθηκε το 1912 σε μια φτωχή οικογένεια και εργαζόταν ως πόρνη από την εποχή που ήταν έφηβη. Εν μέσω της καταστολής υπό τους Ναζί, η Γκεστάπο την συνέλαβε επειδή δεν υποβλήθηκε σε υποχρεωτικούς ιατρικές εξετάσεις για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.
Πέρασε την παρανομία αλλά αργότερα συνελήφθη και στάλθηκε στο Ράβενσμπρουκ και στη συνέχεια στο Άουσβιτς. Αναγκασμένη να εργαστεί στο στρατόπεδο εξόντωσης, προσπάθησε επανειλημμένα να αυτοκτονήσει.
Εβραίοι συγκρατούμενοι την κατηγόρησαν ότι τους κακομεταχειρίστηκε. Μάλιστα δικάστηκε και καταδικαστηκε στην Πολωνία μετά τον πόλεμο.
Όταν αποφυλακίστηκε, ο έρωτας της ζωής της, Τζοάννα ”Όττο” Κόουλμαν, που οποία γνώριζε από τις μέρες τους στην Χέρμπερτσράσε είχε ήδη πεθάνει.
Σήμερα, εκτιμάται ότι 250 άτομα προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες έναντι χρήματα στην Χέρπερτσράσε, σύμφωνα με εκπροσώπους του κλάδου.
Η πορνεία είναι νόμιμη στη Γερμανία.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως από τότε που απελευθερώθηκε το εμπόριο του σεξ το 2002, οι προσφορές μειωμένων τιμών και η άνθηση του σεξουαλικού τουρισμού έχουν τροφοδοτήσει την αχαλίνωτη εμπορία ανθρώπων, με αποτέλεσμα να αποκαλούν τη χώρα «τον μεγαλύτερο οίκο ανοχής της Ευρώπης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου