Η Μελέκ Ιπέκ, είχε συλληφθεί τον Ιανουάριο αφού σκότωσε με καραμπίνα τον σύζυγό της, ο οποίος την είχε δέσει και την χτυπούσε επί ώρες και απειλούσε να σκοτώσει την ίδια και τα δύο τους παιδιά.
Η 31χρονη Μελέκ από την Τουρκία, γινόταν συστηματικά έρμαιο των βίαιων και ερωτικών φετίχ του Ραμαζάν, ο οποίος την έδενε, τη βασάνιζε, τη βίαζε, την ξυλοκοπούσε και την υπέβαλλε σε σαδιστικές δοκιμασίες, μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο ανήλικων παιδιών τους.
H «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» και οδήγησε εν τέλει στην απελευθέρωση της, ήταν ένα ακόμη πολύωρο μαρτυρικό βασανιστήριο, στο οποίο έχοντας ικετέψει τον άντρα της μπροστά στα παιδιά τους να μη την σκοτώσει, ενώ εκείνος τη σημάδευε με καραμπίνα, κι αφού αναγκάστηκε να μείνει για για ένα ολόκληρο βράδυ γυμνή και δεμένη στο πάτωμα ενός δωματίου, πήρε την απόφαση να σώσει τον εαυτό της, μα πρωτίστως τα δύο της παιδιά.
«Όταν η πόρτα του δωματίου άνοιξε απότομα, εγώ στεκόμουν στην άκρη, τρόμαξα και το όπλο εκπυρσοκρότησε», περιγράφει η ίδια.
Η Μελέκ Ιπέκ τηλεφώνησε η ίδια στην αστυνομία για να ειδοποιήσει ότι μόλις είχε σκοτώσει τον άντρα της. Οι Αρχές έσπευσαν στο σημείο, όπου τη βρήκαν χτυπημένη και με χέρια δεμένα.
Σύμφωνα με δηλώσεις του δικηγόρου της σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν την επισκέφθηκε στη φυλακή και τη ρώτησε πώς είναι, εκείνη του απάντησε: «Τουλάχιστον εδώ δεν θα με δείρει κάποιος απόψε».
Επίσης, ο ίδιος ανέφερε ότι οι δύο κόρες της Μελέκ, ηλικίας 6 και 8 ετών, διαμένουν προσωρινά με τη γιαγιά τους, ενώ η μία φέρεται να είπε: «Ο πατέρας μου δεν θα έρθει ποτέ ξανά, σωστά; Δεν θα με κακοποιεί κανείς πια».
Σοκαριμένη η κοινωνία της Τουρκίας αλλά και η παγκόσμια κοινότητα, αντίκρισαν φωτογραφίες από το πρησμένο και γεμάτο μώλωπες πρόσωπό της, απόδειξη της βίας που είχε υποστεί.
Γρήγορα, η 31χρονη γυναίκα, που από την Μ. Δευτέρα (26/04), η αθώωση της για τον φόνο του κακοποιητικού συζύγου της ήρθε να ταράξει τα τουρκικά πατριαρχικά θεμέλια, έγινε σύμβολο της ελπίδας και του φεμινιστικού κινήματος, αφού κατάφερε να δικαιωθεί εν τέλει, σε μία χώρα όπως η Τουρκία, όπου ακόμη και στα πιο «πολιτισμένα» μέρη της, το συζυγικό ξύλο δεν είναι μυστικό, είναι μία κοινώς αποδεκτή πραγματικότητα.
Η αθώωσή της από το Ποινικό Δικαστήριο της Αττάλειας, για τη δολοφονία του ανθρώπου που την κακοποιούσε –σωματικά, λεκτικά, σεξουαλικά– για περισσότερα από 12 χρόνια, ήρθε μετά από 4 μήνες φυλάκισης, ίσως για να δώσει την ελπίδα αλλά και το θάρρος σε όλες εκείνες τις γυναίκες που βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά, από οποιαδήποτε μορφή εξουσίας πάνω στο σώμα και το ψυχισμό τους.
H συγκινητική στιγμή που αγκαλιάζει τα δύο της παιδιά:
Παρακάτω ακολουθεί η μετάφραση από τα τουρκικά του πιο συγκλονιστικού σημείου της κατάθεσης της Μελέκ Ιπέκ:
«Ποτέ, ποτέ δεν ήθελα να φτάσουμε εδώ. Να γίνει έτσι. Για 14 χρόνια παρακαλούσα όλο αυτό να τελειώσει ήσυχα. Με κάποιον τρόπο. Με έναν τρόπο να τελειώσει. Εκείνη η μέρα ήταν διαφορετική. Με είχε δείρει και εκείνη τη μέρα. Αν η σφαίρα δεν είχε καρφωθεί στο παράθυρο, δεν θα μιλούσαμε τώρα. Θα ήμουν νεκρή εγώ. Με είχε δέσει με χειροπέδες στο μπάνιο εκείνη την ημέρα. Δεν μπορούσα να ακούσω τις φωνές των παιδιών μου. Νόμιζα πια ότι ήταν και εκείνες νεκρές (σ.σ.: η Μελέκ και ο Ραμαζάν είχαν αποκτήσει δύο κόρες, αμφότερες ανήλικες). Όλη εκείνη την ώρα παρακαλούσα τον Θεό. Παρακαλούσα να μη με δοκιμάσει με τον πόνο τού να αντικρίσω τα παιδιά μου νεκρά. Προσευχόμουν με όλη μου τη δύναμη. “Θεέ μου, μη μου δείξεις τα παιδιά μου νεκρά!”. Όταν άκουσα τις φωνές τους μετά από ώρα πήρα δύναμη. Χάρηκα. Ξέχασα όλα όσα μου είχε κάνει. Τον παρακάλεσα να μη μη σκοτώσει. Του το είπα: ότι για 14 χρόνια προσευχόμουν να βγει από τη ζωή μου ήσυχα. Παλιά, πριν ακόμη γεννηθούν τα παιδιά, είχα προσπαθήσει να αυτοκτονήσω. Ούτε θέλησα ποτέ να τον σκοτώσω, ούτε καν ευχήθηκα για τον θάνατό του. Μέχρι το τέλος έκανα υπομονή. Ήλπιζα ότι θα φύγει, ότι κάπως θα μας άφηνε. Λυπάμαι. Λυπάμαι που πέθανε. Λυπάμαι τόσο βαθιά που τον σκότωσα εγώ. Αλλά αν δεν είχε εκπυρσοκροτήσει το όπλο εκείνη την ημέρα, αν δεν είχε πεθάνει εκείνος, τώρα θα ήμασταν νεκρές εμείς. Σας ζητάω συγνώμη, κύριοι, πολύ! Ποτέ, ποτέ μου δεν ήθελα να γίνει έτσι. Αλλά θα σκότωνε εμένα και τα παιδιά μου. Ναι, αλήθεια είναι, όταν πήρα τηλέφωνο την αστυνομία και όταν ήρθαν να με συλλάβουν το είπα αυτό. Είπα “απόψε, εδώ, δεν θα με δείρει κανείς...”».
Πριν από λίγους μήνες, η τουρκική κυβέρνηση εκφράστηκε κατά της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας που υπογράφηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2011. Ο Ερντογάν τότε έκανε λόγο για μία «λανθασμένη και ελλιπή» Σύμβαση που προσβάλλει βάναυσα, την παραδοσιακή εικόνα των δύο φύλων.
Οι δηλώσεις του τότε είχαν προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις και κύματα διαδηλώσεων σε όλη την Τουρκία.
Σήμερα, ίσως ήρθε η ώρα, η θυσία της Μελέκ, να αποτελέσει το θεμέλιο λίθο για μία επιβεβλημένη αλλαγή, απέναντι στα πατριαρχικά στερεότητα, που συνεχίζουν να έχουν ως αποτέλεσμα την κακοποίηση και τον θάνατο γυναικών.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου