Για δεκαετίες κανείς δεν γνώριζε αν τα είχαν καταφέρει ή το ακριβές σημείο που έφτασαν. Στο μεταξύ Χίλαρι και Νοργκέι είχαν γίνει οι πρώτοι που ανέβαιναν στο Έβερεστ το 1953 και μετά από αυτούς ακολούθησαν και άλλοι, ενώ παράλληλα μεγάλωνε και η μακάβρια λίστα εκείνων που έχασαν την μάχη με τα στοιχεία της φύσης και είχαν αφήσει την τελευταία πνοή τους στο βουνό. Γι’ αυτό και δεν ήταν ασυνήθιστο να ανακαλύπτονται τα απομεινάρια τους αφού οι συνθήκες σε τόσο υψηλό υψόμετρο ήταν ευνοϊκές για να μην υπάρξει πλήρης αποσύνθεση.
Κάπως έτσι το 1975 ένας Κινέζος ορειβάτης αποκάλυπτε ότι περίπου στα 8.100 μέτρα είχε συναντήσει το πτώμα ενός «νεκρού Άγγλου», όπως το περιέγραψε. Πρόλαβε να πει την ιστορία και ορισμένες λεπτομέρειες πριν μετατραπεί και ο ίδιος σε θύμα του βουνού, αφού λίγο αργότερα σκοτωνόταν και ο ίδιος από χιονοστιβάδα… Τότε γεννήθηκαν και οι πρώτες υποψίες ότι ίσως εκείνη η σορός να ανήκε στον Τζορτζ Μάλορι, τον άνθρωπο που είχε εξαφανιστεί δεκαετίες πριν.
Χρειάστηκε να περάσουν άλλες 2,5 δεκαετίες πριν φτάσουμε στο 1999 (75 χρόνια μετά το συμβάν) για να οργανωθεί μια αποστολή με μοναδικό στόχο να βρεθεί αυτός ο «νεκρός Άγγλος». Ο Έρικ Σίμονσον και η ομάδα του επεξεργάστηκε για καιρό όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες και κατέληξε στο πιθανότερο σημείο, με βάση τις διηγήσεις του παρελθόντος. Την άνοιξη ξεκίνησαν με μεγάλη μεθοδικότητα την επιχείρηση και την Πρωτομαγιά του ίδιου έτους ένας από τους ορειβάτες, ο Κόνραντ Άνκερ ξέσπασε σε φωνές και αλαλαγμούς όταν βρήκε ένα άψυχο κορμί, το οποίο είχε πάρει ένα αλλόκοσμο κατάλευκο χρώμα, σαν να ήταν αλαβάστρινο.
Ήταν πεσμένο μπρούμυτα και αφού κάλεσε και τους συντρόφους του, άρχισαν την προσπάθεια να απομακρύνουν τον πάγο και να βρουν στοιχεία για την ταυτότητά του. Σύντομα αντιλήφθηκαν την αιτία θανάτου του αφού διαπίστωσαν ότι είχε υποστεί κατάγματα σε κνήμη και περόνη του ενός ποδιού, η ωμοπλάτη του είχε εξαρθρωθεί και το σκοινί αναρρίχησης είχε τυλιχτεί τόσο σφιχτά στο κορμί του που του είχε σπάσει τα πλευρά. Η αναγνώριση ήρθε μέσα από μια απόδειξη… καθαριστηρίου. Στο εσωτερικό του πουκάμισού του υπήρχε ακόμη, αναλλοίωτη από τον χρόνο και έγραφε «Τζορτζ Μάλορι». Ο θρυλικός ορειβάτης που είχε χάσει την ζωή του 75 χρόνια πριν είχε βρεθεί. Το ερώτημα όμως παρέμενε. Είχε προλάβει να ανέβει το Έβερεστ;
Δυστυχώς ανάμεσα στα προσωπικά αντικείμενά του δεν βρέθηκε κάτι που να το αποδεικνύει. Για την ακρίβεια, η ομάδα ανακάλυψε στις τσέπες του ένα μεταλλικό κουτί με κύβους για ζωμό κρέατος, έναν σουγιά, σημειώσεις για τα επίπεδα οξυγόνου στις μπουκάλες του, ένα μαντήλι με το μονόγραμμά του, έναν υψομετρητή από χαλκό, το πορτοφόλι του και τα γυαλιά ορειβασίας του. Δεν υπήρχε πουθενά η φωτογραφική μηχανή η οποία θα έδινε πιθανότατα την οριστική απάντηση, αλλά αυτά τα δύο τελευταία αντικείμενα ήταν εκείνα που φούντωσαν τις εικασίες.
Ο Μάλορι δεν φορούσε τα γυαλιά του, γεγονός που οδήγησε τους αναλυτές στην εκτίμηση ότι το πιο πιθανό σενάριο ήταν ότι πλέον βρισκόταν σε φάση κατάβασης. Σύμφωνα με την εκδοχή τους, είχε προλάβει να ανέβει στην κορυφή όσο ήταν μέρα και στη συνέχεια άρχισε να κατεβαίνει, χωρίς να τα χρειάζεται πια, το απόγευμα όταν η αντηλιά δεν ήταν πλέον έντονη. Το άλλο στοιχείο που ενίσχυσε την άποψή τους προερχόταν από το περιεχόμενο του πορτοφολιού του. Είχε μέσα τα πάντα εκτός από την φωτογραφία της γυναίκας του, την οποία είχε υποσχεθεί ότι θα τοποθετούσε την κορυφή…
Με το ερώτημα να παραμένει αναπάντητο μέχρι σήμερα, παρέμειναν μόνο οι θρύλοι και οι εικασίες για το τι είχε συμβεί. Πάντως, ο ίδιος ο γιος του Τζορτζ Μάλορι, Τζον, ο οποίος ήταν μόλις 3 ετών όταν έχασε τον πατέρα του, έδωσε μια μάλλον σκληρή και κυνική απάντηση. «Για μένα ο μόνος τρόπος να κατακτήσεις μία κορυφή, είναι να γυρίσεις πίσω ζωντανός. Η δουλειά έχει μείνει στη μέση αν δεν τα καταφέρεις να επιστρέψεις»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου