Από τον Μπατιστούτα ως τον Ζανέτι και από τον Σίβορι ως τον Βερόν
Ο πρώτος Αργεντίνος που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς «ιταλικό ποδόσφαιρο», είναι ο κορυφαίος όλων. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Και επειδή είναι ο κορυφαίος όλων, είναι εκτός λίστας. Σε καμία λίστα δεν μπορεί να μπει ο Ντιεγκίτο, διότι
αυτές είναι για τους… κοινούς θνητούς. Αν και θα δείτε παρακάτω ονόματα που λατρεύτηκαν σαν Θεοί. Ή μισήθηκαν σαν προδότες. Είναι κι αυτός, το μίσος δηλαδή, ένας τρόπος να δείξεις την αγάπη.Οπως και να έχει, στις παρακάτω γραμμές το italians.gr εστιάζει σε δέκα Αργεντίνους που έγραψαν ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Με την υποσημείωση, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ότι θα μπορούσαν να αναφερθούν κι άλλοι. Οπως ο Ντιέγκο Σιμεόνε ή ο Ματίας Αλμέιδα ή ο Νέστορ Σενσίνι ή o Αμπέλ Μπάλμπο ή ο Αντόνιο Βαλεντίν Αντζελίλο κλπ κλπ.
Το ιταλικό ποδόσφαιρο είχε, έχει και πάντα θα έχει μια ξεχωριστή σχέση με τη χώρα του τάνγκο και οι παραπάνω κύριοι αποτελούν μια καλή απόδειξη.
Βάλτερ Σάμουελ
Τον γνωρίσαμε στη Ρόμα. Τόσο εμείς ως ποδοσφαιρόφιλοι, όσο και οι αντίπαλοι επιθετικοί. Εμάς μας άρεσε που τον “γνωρίσαμε”, για τους αντιπάλους του δεν παίρνουμε και όρκο. Αμυντικός κλάσης αλλά και σκληρός, ο Σάμουελ δεν ήταν εύκολος για κανέναν φορ. Δεν ονομάστηκε τυχαία «τείχος», άλλωστε. Γρήγορος, δυνατός, ικανός τόσο χαμηλά όσο και ψηλά, ο Βάλτερ ξεχώρισε αμέσως. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με τη Ρόμα ενώ από το 2005 ως το 2014 ήταν στην Ιντερ, με την οποία κατέκτησε τα πάντα.
Ομάρ Σίβορι
Τόσο οι Αργεντίνοι όσο και οι Ιταλοί τον χαρακτήρισαν «προπομπό του Μαραντόνα» και αυτό τα λέει όλα. Υπέγραψε στη Γιουβέντους το 1957 και παρέμεινε ως το 1965, πετυχαίνοντας πολλά. Ο Σίβορι, άλλωστε, είναι αυτός που έδωσε την πρώτη Χρυσή Μπάλα στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Εκπληκτικός τεχνίτης, έκανε στο πιο αργό αυτά που ο Μαραντόνα έκανε στο πιο γρήγορο και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι έπαιξε και στην ομάδα του Ντιέγκο. Το 1965, φεύγοντας από τη Γιούβε, ο Αργεντίνος επιθετικός πήγε στη Νάπολι. Εκεί παρέμεινε για τέσσερα χρόνια, αλλά οι αναμνήσεις που άφησε διήρκεσαν πολλά περισσότερα.
Ντανιέλ Πασαρέλα
Παγκόσμιος πρωταθλητής με την Αργεντινή το 1978, πήρε μεταγραφή στη Φιορεντίνα το 1982 και έμεινε ως το 1986. Τότε, υπέγραψε στην Ιντερ, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια. Πραγματικός ηγέτης, το ’86 κατάφερε να βάλει 11 γκολ, επίδοση που ήταν η καλύτερη που είχε κάνει ποτέ αμυντικός στην Ιταλία. Θα τον ξεπερνούσε το 2001 ο Μάρκο Ματεράτσι, αλλά μόνο στα γκολ. Γιατί η ποδοσφαιρική αξία του “El Gran Capitan”, όπως τον αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του, ήταν ανώτερη. Οπως ήταν και ο ίδιος σε σύγκριση με πάρα πολλούς άλλους αμυντικούς.
Χαβιέρ Ζανέτι
Είναι 47 ετών πλέον, αλλά είμαστε σίγουροι ότι αν μπει να παίξει, θα φαίνεται σαν 30άρης. Βασικά και σαν 41χρονος να φαίνεται μια χαρά θα είναι, γιατί σε αυτή την ηλικία σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Ο Ζανέτι υπέγραψε στην Ιντερ ως δεξιός μπακ το 1995 και τελικά έπαιζε με την ίδια άνεση και αριστερά. Ή και ως χαφ. Και γενικά δεν υπήρχε τίποτα που δεν ήταν ικανός να κάνει. Ακούραστος πραγματικά, ο El Tractor μπορούσε να κάνει τη διαφορά τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά. Και στην Ιντερ την έκανε και σαν αρχηγός, καταφέρνοντας να γίνει σύμβολό της και σημαία της, αν και δεν είναι Ιταλός.
Γκαμπριέλ Μπατιστούτα
Είναι κρίμα που δεν παίζει στη σημερινή εποχή, γιατί θα θέλαμε να δούμε με πόσα θα τον κοστολογούσαν. Ο Batigol υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους φορ όλων των εποχών και δεν υπάρχει ούτε ένας που να διαφωνεί με αυτό. Εδώ καλά-καλά δεν υπήρχε ούτε ένας, όποια ομάδα κι αν υποστήριζε, που να μην χάρηκε όταν κατάφερε επιτέλους να κατακτήσει το scudetto. Το έκανε με τη Ρόμα και όχι με την αγαπημένη του Φιορεντίνα, αλλά μικρή σημασία έχει. Εκτελώντας με κάθε τρόπο και… σέρνοντας πίσω του τους αμυντικούς που προσπαθούσαν να τον μαρκάρουν, ο Μπατιστούτα εξασφάλισε για πάντα μια θέση στο Πάνθεον για το ιταλικό ποδόσφαιρο.
Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν
«Μπορώ να καταλάβω από την πρώτη επαφή με τη μπάλα πώς θα πάει το ματς. Αν θα κάνω ματσάρα ή αν θα είμαι για αλλαγή στο 20λεπτο», είπε κάποτε. Και συνήθως συνέβαινε το πρώτο. Στη Σαμπντόρια (1996-98) αρχικά, στην Πάρμα μετά (1998-99), στη Λάτσιο στη συνέχεια (1999-01) και στην Ιντερ στο φινάλε (2004-06), ο Βερόν μάγευε. Και μάγευε με εκείνη την εκπληκτική ικανότητά του στις πάσες. Εκείνες τις μπαλιές που νόμιζες ότι είναι αδύνατο να τις δώσει παίκτης, αλλά αυτός τις έδινε. Χαφ από τους λίγους, ο Αργεντίνος έβλεπε όλο το γήπεδο και μπορούσε να φτιάξει γκολ ανά πάσα στιγμή. Οπως μπορούσε να απειλήσει και ο ίδιος ανα πάσα στιγμή. Ακόμη και με απευθείας εκτέλεση κόρνερ…
Ερνάν Κρέσπο
Αληταράς μεγάλος και το γράφουμε με την καλή, ποδοσφαιρική έννοια. Με το μακρύ μαλλί, τις άψογες κινήσεις του και την ευχέρειά του στο γκολ είτε με πλασέ, είτε με κεφαλιά, είτε με… οτιδήποτε, ο Κρέσπο τρέλανε κόσμο. Στην Πάρμα, στη Λάτσιο, στην Ιντερ, στη Μίλαν, στην Τζένοα… Οπου κι αν πήγε, έκανε αυτό που ήξερε πολύ καλά. Βασικά, αυτό που ήξερε όσο λίγοι. Σε μια εποχή που οι άμυνες στη Serie A ήταν αδιαπέραστες, ο Κρέσπο μπορούσε να τις γκρεμίζει με τρέλα! Και γι’ αυτό κάποια στιγμή είχε τρελαθεί και ο Σέρτζιο Κρανιότι και τον είχε κάνει τον πιο ακριβοπληρωμένο όλων των εποχών. Κρίμα, όπως και για τον Μπατιστούτα, που δεν παίζει στη σημερινή εποχή…
Γκονσάλο Ιγουαΐν
Θα μπορούσε να είναι στη θέση του ο Ντιέγκο Μιλίτο, ο ήρωας του treble της Ιντερ το 2010. Και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ο Pipita, όμως, είχε μεγαλύτερη διάρκεια και συνολικά περισσότερα γκολ, αν και έπαιξαν τον ίδιο αριθμό σεζόν στην Ιταλία. Η μεταγραφή του στη Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2016 τον έκανε προδότη για τους Ναπολιτάνους και αντιπαθή στους ουδέτερους. Αυτό, όμως, δεν μειώνει τα όσα έκανε μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου αρκούσε μισή ευκαιρία για να γίνει γκολ. Και στο κάτω-κάτω, μιλάμε για τον φορ με το ρεκόρ γκολ σε μια σεζόν στη Serie A, σκοράροντας 36 φορές. Το έκανε το 2015-16 και το ισοφάρισε πέρυσι ο Τσίρο Ιμόμπιλε.
Εστεμπάν Καμπιάσο
Υπέγραψε στην Ιντερ το 2004 και όταν έφυγε ήταν 2014. Σε αυτά τα δέκα χρόνια, κατέκτησε τα πάντα. Πρωταθλήματα, κύπελλα, Champions League και τις καρδιές συμπαικτών, προπονητών, οπαδών. Αμυντικός χαφ που μπορούσε και να ξεκινήσει το παιχνίδι της ομάδας του, ο Καμπιάσο έμοιαζε με χαμάλη που τα έκανε όλα με πολυτέλεια όμως. Καλή τεχνική, μοίραζε σωστά μπάλα, έτρεχε ασταμάτητα και μάρκαρε όποτε, όποιον και όπως έπρεπε. Σύμφωνα με τον Ζοσέ Μουρίνιο, μπορεί ο Εστεμπάν να μην ήταν σταρ, αλλά ήταν η καρδιά εκείνης της Ιντερ που κατέκτησε τα πάντα.
Λουίς Μόντι
Ο ποδοσφαιριστής που έπαιξε δύο τελικούς Μουντιάλ με δύο διαφορετικές ομάδες. Αργεντινή το 1930, Ιταλία το 1934. Εχασε με την αλμπισελέστε, θριάμβευσε με τη σκουάντρα ατζούρα. Οι Ιταλοί υποστηρίζουν ότι ήταν ένας χαφ που μπορούσε να κάνει τα πάντα. Ηταν αυτός που έφτιαχνε το παιχνίδι της ομάδας του, αλλά και αυτός που μάρκαρε τον αντίπαλο φορ βοηθώντας την άμυνα. Βασικότατο μέλος της Γιουβέντους που κατέκτησε πέντε σερί πρωταθλήματα τη δεκαετία του ’30, δημιούργησε τον μύθο του που παραμένει ακόμη και σήμερα «ζωντανός» στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Διαβάστε στο italians.gr
Οι 10 μεγαλύτεροι μπαλαδόροι στο ιταλικό ποδόσφαιρο
Οι 10 πιο σκληροί αμυντικοί στο ιταλικό ποδόσφαιρο
Ιταλικό ποδόσφαιρο: Οι 10 καλύτεροι τερματοφύλακες
Πηγή φωτογραφίας: Επίσημος λογαριασμός της Πάρμα στο Twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου