Στα 21 του βγάζει ήδη μάτια...
Πέρασε τα νιάτα του στον 12ο όροφο ενός κτιρίου σε προάστιο του Παρισιού. «Από το μπαλκόνι μας φαινόταν το Stade de France, ήταν γραφτό» λέει ο Χερμάν, ένα από τα 5 αδέρφια του, ενώ η Βανέσα θυμάται: «Με παρακάλαγε να τον πάρω στους δρόμους, πάντα είχε μαζί την μπάλα του». Και από μικρός έδειξε ικανότητα στις πιο δύσκολες πίστες. «Αφού μπορούσε να νικήσει τους μεγαλύτερους, έγινε το αγαπημένο παιδί στη γειτονιά».
Όταν το συνειδητοποίησε, το ανακοίνωσε στους αδερφούς του. «Θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής, πρέπει να με βοηθήσετε». Και ήταν διατεθειμένος να δουλέψει πραγματικά σκληρά για αυτό. Σε ηλικία 11 ετών, εντάχθηκε στην Paris FC. Ξυπνούσε κάθε πρωί στις 6 για να πάρει το σχολικό, το μεσημέρι έκανε προπόνηση με την ομάδα του σχολείου, μετά έκανε μια ώρα με τη συγκοινωνία για να πάει στην Paris FC και γύριζε σπίτι στις 21.30 για να φάει, να κάνει τα μαθήματά του και να κοιμηθεί. Η αδερφή του είχε πάθει σοκ από το πόσο γεμάτη ήταν η μέρα του και από την υπευθυνότητα που έδειχνε παρά την ηλικία του.
Εντυπωσιακός όμως, δεν ήταν μόνο στις υποχρεώσεις του. «Από μικρός ήταν απίστευτος, δεν έχανε ούτε μια φορά την μπάλα. Η ικανότητά του να σπάει τις γραμμές και να κινείται σε σημεία του γηπέδου που δεν περίμενες, ήταν εκπληκτική» λέει ο Johan Chretien, τον οποίο γνώρισε στην Paris FC και έγινε αργότερα ο μάνατζέρ του.
Στα 13 του πλέον, ακολούθησε τα βήματα των Τιερί Ανρί και Κιλιάν Μπαπέ, καθώς εντάχθηκε στην Ακαδημία”Clairefontaine”. «Οι πρώτοι μήνες μακριά από το σπίτι ήταν δύσκολοι» λέει ο ένας αδερφός, όμως το πόσο σκληρός χαρακτήρας ήταν, έκανε τον Μανού να υπογράψει στην Τουλούζ δύο χρόνια αργότερα. «Τον παρακολουθούσαν από τότε που ήταν στην Paris FC, ήταν για εκείνον ό,τι χρειαζόταν, ένα οικογενειακό club με αξίες, ένα υγιές περιβάλλον».
Παρότι λίγο μετά την πρώτη του μεταγραφή τραυματίστηκε και έχασε την υπόλοιπη σεζόν, έδειξε και πάλι σθένος. Επέστρεψε πιο δυνατός, κλήθηκε στις μικρές Εθνικές της Γαλλίας και υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Από τα 17 του, τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει…
Το 2019-20 ήταν η πρώτη του ‘κανονική’ επαγγελματική χρονιά. Έπαιξε σε 13 αγώνες στην Ligue1 με την Τουλούζ και την επόμενη, αφού η ομάδα είχε υποβιβαστεί, πουλήθηκε τον Ιανουάριο στην Γκλάντμπαχ, η οποία τον άφησε στους Viole ως δανεικό μέχρι το φινάλε της σεζόν. Από το καλοκαίρι του 2021, το club της Bundesliga διαθέτει έναν μέσο που παίζει με ποιότητα όταν έχει την μπάλα και την ίδια στιγμή είναι machine όταν πρόκειται να πιέσει και να κερδίσει μονομαχίες. Από την πρώτη του σεζόν στην Γερμανία έγινε βασικός και έχει αποδειχθεί πανίσχυρος στο ένας εναντίον ενός είτε μιλάμε για επίθεση είτε για άμυνα.
Αυτό που τον χαρακτηρίζει, όπως είχε δει από παλιά ο μάνατζέρ του, είναι ότι δεν χάνει την μπάλα, δεν κάνει αβίαστο λάθος. Πασάρει σε πιο κοντινές αποστάσεις, δεν δοκιμάζει τη μακρινή ή ρισκαδόρικη μπάλα και βρίσκεται στο top-10 στην Bundesliga στους μέσους με τις περισσότερες σωστές πάσες. Οι πιο πολλές επαφές του είναι στο μεσαίο τρίτο, ενώ παρότι δεν μιλάμε για έναν playmaker, οι ντρίμπλες του είναι τόσο συχνά επιτυχημένες που τον βάζουν στο Νο99 στα 5 κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης και στο Νο1 στην Γερμανία ανάμεσα στους καθαρούς χαφ.
Πέρα από τις μεταβιβάσεις, βοηθά στην ανάπτυξη κουβαλώντας ο ίδιος την μπάλα μπροστά, ενώ είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που αποφεύγει αντιπάλους δεδομένου ότι το ύψος του είναι 1.86μ. Ο Κονέ, όπως μπορείτε να δείτε στο video, είναι πολύ ελαστικός, μπορεί να περάσει δίπλα από τον αντίπαλο, ενεργεί σε πολύ μικρό χώρο, δεν είναι λίγες οι φορές που τα βγάζει πέρα και κόντρα σε δύο, ενώ έχει εύκολη την αλλαγή κατεύθυνσης και κερδίζει πολλά φάουλ.
«Έχω γίνει ακόμα πιο δυνατός στις μονομαχίες τους τελευταίους μήνες. Δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν. Δεν νιώθω πίεση ακόμα και όταν έρχονται πάνω μου 2-3 παίκτες. Έτσι έμαθα στον δρόμο, όταν έπαιζα στην άσφαλτο. Είμαι από ένα προάστιο του Παρισιού, δεν ξέρω τι είναι ο φόβος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο μου».
Είπαμε, δυνατός και στις δύο φάσεις του παιχνιδιού, ο Μανού γουστάρει τα τάκλιν, προσπαθεί για άμεση ανάκτηση και θα ήταν κανονικότατα ο Νο1 χαφ στην Bundesliga αν δεν υπήρχε το αδιανόητο ταλέντο, Τζουντ Μπέλιγχαμ, της Ντόρμουντ. Όπως και με τα δημιουργικά, έτσι και με τα αμυντικά, ο Γάλλος έχει metrics τα οποία τον βάζουν κοντά σε καθαρούς κόφτες της λίγκας. Φέτος έχει 201 κερδισμένες μονομαχίες, λιγότερες μόνο από τον Άγγλο παικταρά της BvB, και είναι σκληρός στην πίεση στον αντίπαλο όταν χάνεται η κατοχή.
Μα καλά, κάτι αρνητικό δεν έχει; Φυσικά. «Πρέπει να βελτιώσω πράγματα όταν αμύνομαι στην μπάλα, όταν δεν έχουμε την κατοχή, όπως επίσης τη συγκέντρωσή μου. Πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος από το 1’ μέχρι το 90’». Με ξεκάθαρα χαρακτηριστικά την ταχύτητα και την αντοχή, μπορεί να βοηθήσει εκτός από την άμεση επανάκτηση και στην κάλυψη των πλάγιων μπακ, όταν έχουν ανέβει.
«Χαίρομαι για την αποθέωση, όμως βρίσκομαι ακόμα πολύ μακριά από το peak μου. Ξέρω τι μπορώ να κάνω, είμαι στον σωστό δρόμο, όμως έχω ακόμα πολλά πράγματα να δείξω». Μιλάμε για έναν παίκτη με εντυπωσιακό overall, που βρίσκεται ήδη στην ατζέντα πολλών top-club. Όμως τι συμβαίνει από εδώ και πέρα…; Χωρίς να έχει έπαρση, ο ίδιος γνωρίζει ήδη ότι δεν θα μείνει για πολύ καιρό στο Borussia Park.
«Όταν έρθει η ώρα να φύγω από την Γκλάντμπαχ, θέλω οι οπαδοί να έχουν καλές αναμνήσεις από μένα. Ήρθα εδώ γιατί ήταν η καλύτερη επιλογή για την εξέλιξή μου. Το όνειρό μου είναι να παίξω στο Champions League. Θέλω πραγματικά να το καταφέρω κάποια στιγμή» λέει ο Μανού και είναι δεδομένο, οι κορυφαίοι δεν αργούν ποτέ να αγωνιστούν στην κορυφαία διοργάνωση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου