Τα σαββατοκύριακα, στη μεγάλη παραλία Lumley, στη Φρίταουν, τη πρωτεύουσα της Σιέρα Λεόνε, επικρατεί το αδιαχώρητο, με μεγάλα αυτοκίνητα σταθμευμένα έξω από εστιατόρια και κλαμπ. Πολύ συχνά, οδηγοί είναι στελέχη εταιρειών, υπάλληλοι ΜΚΟ, της UNISEF, του ΟΗΕ ακόμα της Παγκόσμιας Τράπεζας που αναζητούν «παρέα» για λίγες ώρες. Η βιομηχανία του

«ανθρωπισμού», αξίας δισεκατομμυρίων, που ξεπηδάει σε κατεστραμμένες περιοχές του πλανήτη μπορεί να «ανταμείψει» δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και ανήλικα κορίτσια, γεννώντας μια άλλη «βιομηχανία» βιοπορισμού.

Λίγα μόλις χρόνια πέρασαν από τότε που το 2018, η Oxfam κλονίστηκε από το σκάνδαλο σεξουαλικής εκμετάλλευσης νεαρών γυναικών από τον διευθυντή αλλά και μέλη του προσωπικού των γραφείων της οργάνωσης στην Αϊτή. Τα πρωτοσέλιδα όμως της είδησης δεν φαίνεται να έφεραν καμία αλλαγή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Σύμφωνα με έρευνα του The New Humanitarian, χώρες όπως η Αϊτή, η Σιέρα Λεόνε και η Δημοκρατία του Κονγκό είναι πόλος έλξης φορέων και ΜΚΟ που βοηθάνε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που πλήττει εδώ και πολλά χρόνια αυτές τις χώρες. Στην Αϊτή, για παράδειγμα, η βοήθεια αυξήθηκε στα 900 εκατ. ευρώ. Οι καλοπληρωμένοι, όμως, υπάλληλοι αυτών των φορέων -από τη Save the Children έως τη UNICEF- μπορούν να συντηρούν μια μεγάλη αγορά πορνείας, καθώς οι ντόπιες έχουν ελάχιστες εναλλακτικές διεξόδους.

Αν και όλοι σχεδόν οι διεθνείς οργανισμοί απαγορεύουν στο προσωπικό να πληρώνει για σεξ στη διάρκεια των αποστολών, τις περισσότερες φορές, οι συγκεκριμένοι πελάτες ζητάνε «συναλλακτικό σεξ», που μπορεί να περιλαμβάνει τα πάντα, από σεξ επιβίωσης, όπου οι πελάτες παρέχουν για αντάλλαγμα φαγητό ή χρήματα, έως σχέσεις που μπορεί να είναι συναινετικές ή όχι.

Γυναίκες που μίλησαν στο The New Humanitarian ανέφεραν ότι «η έλλειψη ευκαιριών εργασίας και κρατικής βοήθειας, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη παρουσία καλοπληρωμένων εργαζομένων στην ανθρωπιστική βοήθεια και το αυξανόμενο κόστος, τους κράτησαν στο «εμπόριο»».