Δανεικά είναι αυτά...
Έγινε πάρα πολύς λόγος για την εκλογική άνοδο του ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές και το κατά πόσο αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ένας προάγγελος αλλαγής φρουράς όσον αφορά το μεγάλο αντίπαλο δέος της Νέας Δημοκρατίας. Με αντίστροφο τρόπο πέφτει πολλή συζήτηση και για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, τα όλο και μικρότερα ποσοστά του, το κατά πόσο ο κύκλος του κόμματος που αναδείχθηκε ως ο μεγάλος κερδισμένος της εποχής των Μνημονίων έκλεισε μαζί με την τελευταία. Γενικά, μπόλικη συζήτηση πέφτει τελευταία για τον χώρο αριστερότερα της κυβέρνησης.
Υπάρχει ωστόσο ένα σκέλος αυτής της συζήτησης που δεν του έχει δοθεί η αντίστοιχη βαρύτητα: μέσα σε μια περίοδο διαρκώς ανακατατάξεων στον ευρύτερο χώρο των (κεντρο)αριστερών δυνάμεων, ξεπροβάλλει δειλά-δειλά και η άνοδος του πιο παραδοσιακού κόμματος του εν λόγω χώρου. Για την ακρίβεια: του μοναδικού που δεν έχει κάνει την παραμικρή έκπτωση όσον αφορά την αριστερή ταυτότητά του όλα αυτά τα χρόνια (ή τέλος πάντων, έτσι φαίνεται σε μια πρώτη ανάγνωση). Ο λόγος φυσικά για το ΚΚΕ.
Στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, το συνολικό ποσοστό του ΚΚΕ -που κέρδισε την δημαρχεία σε έξι Δήμους της χώρας- ξεπέρασε το 10% ενώ είχε προηγηθεί ένα ποσοστό γύρω στο 7% στις εθνικές εκλογές, περίπου δηλαδή 2% πάνω από αυτό που είχε πάρει στις ακριβώς προηγούμενες εθνικές εκλογές. Πρόσφατα μάλιστα, σε μια δημοσκόπηση, ο Κουτσούμπας αναδείχθηκε «δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός». Τι κάνει άραγε καλά το ΚΚΕ και αθόρυβα, αργά και σταθερά αυξάνει την δημοτικότητά του;
Το βασικό ερώτημα είναι αν πρόκειται για μια άνοδο με πολιτικά χαρακτηριστικά ή βασισμένη σε διάφορα επικοινωνιακά τρικ. Ζούμε άλλωστε στην εποχή του ίντερνετ: η επικοινωνία μπορεί να μην αρκεί για να σε κάνει να πάρεις την κυβέρνηση -αν δεν το έχει καταλάβει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ κακό του κεφαλιού του- αλλά σε αυτό το επίπεδο της αύξησης των ποσοστών μπορεί να αποβεί καθοριστική.
Και παρά το κλισέ που θέλει το ΚΚΕ να είναι ένα παροχυμένο κόμμα που δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τις νέες τάσεις, η πραγματικότητα είναι πως μέσα στα social media και τον κόσμο των memes, έχει παίξει ένα πολύ έξυπνο παιχνίδι.
Η φράση «αλλά αυτοί είστε» του Κουτσούμπα πριν κάποια χρόνια στη Βουλή έγινε το απόλυτο viral και μετουσιώθηκε σε μαζικό hashtag. Και ενώ μοιάζει κάτι τέτοιο να είναι σατιρικό και άρα εις βάρος του ΚΚΕ, ο Κουτσούμπας όχι απλά δεν έδειξε κόμπλεξ αλλά αντίθετα, αγκάλιασε αυτή την εικόνα, αυτοσαρκάστηκε, κατέληξε να χρησιμοποιεί τα meme που έκαναν πλάκα με αυτόν υπέρ του. Εν τέλει, μετουσιώθηκε στον συμπαθητικό και συνεπή κύριο που κατά τα άλλα, εδώ που τα λέμε, δεν κακοκάρδιζε κανένα. Ή μάλλον σχεδόν κανένα.
Το ΚΚΕ μοιάζει να κατανοεί πως ένα κομμάτι της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από απογοητευμένους αριστερούς ψηφοφόρους που δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τις κεντρώες μετατοπίσεις του τελευταίου.
Κατά βάση, ο λόγος του ΚΚΕ χτυπάει σε αυτό το γεγονός και επί της ουσίας επαναπατρίζει την χαλαρή περιφέρειά του, που με χαλαρούς όρους είχε χαθεί προ οκταετίας, όταν δηλαδή του την «έκλεψε» ο ΣΥΡΙΖΑ. Δανεικά είναι αυτά, θα πει κανείς. Σε μια περίοδο ωστόσο απόλυτης ηγεμονίας της Νέας Δημοκρατίας, μια στρατηγική που στοχεύει λιγότερο σε αυτή και συντριπτικά περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πράγματι συνεπής για το… κόμμα της συνέπειας ή ένας εύκολος δρόμος με καιροσκοπικά χαρακτηριστικά.
Μεγάλη συζήτηση αυτή και εδώ που τα λέμε, κομματάκι αδιάφορη για όσους αγαπάνε τον Κουτσούμπα επειδή, σαν συμπαθητικός θείος που κάθεται με την νεολαία, αναπαράγει το «αυτοί είστε» εμμονικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου