Ο Γιούργκεν Κλοπ θα αφήσει το Μέρσεϊσαϊντ έχοντας καταφέρει να φτάσει πολύ ψηλότερα απ’ όσο περίμενε κι ο ίδιος, όταν ξεκινούσε την προπονητική του πορεία στο Μάιντς.
«Ποτέ μου δεν έζησα μια φυσιολογική
ζωή, αυτή είναι η αλήθεια. Το να έχω 3-4 εβδομάδες διακοπών τα
καλοκαίρια μου ήταν αρκετό, αλλά όχι πλέον. Δεν θα πάω σε καμία ομάδα,
σύλλογο ή εθνική, για τον επόμενο χρόνο. Δεν θα πάω ποτέ σε άλλη ομάδα της Αγγλίας, σας το εγγυώμαι. Ακόμα και αν δεν έχω να φάω, δεν θα συμβεί αυτό» ανέφερε μεταξύ άλλων στη μαραθώνια συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε νωρίτερα ο Γιούργκεν Κλοπ.
Έχουν περάσει μόλις λίγες ώρες από τη στιγμή που ο Γερμανός
ανακοίνωσε τα νέα που κανένας φίλος της Λίβερπουλ δεν ήθελε να ακούσει. Η
σεζόν 2023/24 είναι η τελευταία στην πορεία του Γερμανού στον πάγκο των
”reds”, με τον 57χρονο προπονητή να αποφασίζει να αφήσει το Άνφιλντ δύο χρόνια πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του.
Την έκφραση «κεραυνός εν αιθρία» τη χρησιμοποιούμε συχνά ωστόσο αυτή
τη φορά μάλλον ταίριαξε κουτί και δεν αποτελεί και υπερβολή. Κανείς δεν
το είχε δει να 'ρχεται, με τη Λίβερπουλ να είναι αυτή τη στιγμή στην
κορυφή της βαθμολογίας της Premier League, στον τελικό του League Cup,
στον 4ο γύρο του Κυπέλλου και στα νοκ άουτ του Europa League.
Τα ανοικτά μέτωπα πολλά, με τον Κλοπ να θέλει, φυσικά, να συνδυάσει
την τελευταία του χρονιά με όσους περισσότερους τίτλους μπορεί. Ακόμα κι
αν δεν τα καταφέρει βέβαια, να του κρατήσουν κακία στο Λίβερπουλ
δύσκολο...
Η πορεία του στην Αγγλία συνδυάστηκε με εκείνη του Πεπ Γκουαρδιόλα στη
Μάντσεστερ Σίτι. Ο Καταλανός είχε αφιχθεί στο Etihad λίγους μήνες μετά
και μαζί με τον Γερμανό, μας χάρισαν μία από τις πιο δυνατές «κόντρες»
προπονητών για μια γεμάτη οκταετία.
Θα τα πουν μίνιμουμ μία ακόμη φορά, στις 9 Μαρτίου, για το
πρωτάθλημα, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να ανταμώσουν
και σε κάποια φάση του Κυπέλλου.
Το ερώτημα αναφορικά με το ποιος από τους δύο είναι καλύτερος, ταλάνισε και ταλανίζει ακόμα πολύ κόσμο. Είχαμε επιχειρήσει κι εδώ να το απαντήσουμε, σχεδόν δύο χρόνια πριν.
Η αλήθεια είναι πως εάν παραθέσει κανείς τα δεδομένα σε κάποιον που
δεν έχει ιδέα από μπάλα, πιθανότατα η απάντηση θα ήταν προφανής. Από τη
μία ένας τεχνικός με δώδεκα τίτλους, ο οποίος μεγάλωσε στις παρυφές του Μέλανα Δρυμού και έφτιαξε το όνομά του στις γερμανικές επαρχίες με το έμβλημα της άσημης Μάιντς, καταφέρνοντας να κάνει limit up στις μετοχές του αναλαμβάνοντας στη συνέχεια –πολύ- μεγαλύτερες ομάδες.
Από την άλλη, ένας προπονητής που ξεκίνησε την καριέρα του με τρεμπλ από την Μπαρτσελόνα και έφτασε να έχει, μέχρι τώρα, 37 τίτλους, τριπλάσιους από το αντίπαλο δέος.
Πώς λοιπόν μπαίνουν οι δυο τους στη ζυγαριά; Η απάντηση είναι απλή
και περίπλοκη μαζί. Προφανώς ο Πεπ είναι πιο επιτυχημένος και ένας από
τους πλέον επιτυχημένους στην ιστορία του αθλήματος.
Ωστόσο, είχε την τύχη να αναλάβει εξαρχής μία ομάδα με τέτοιο
ταλέντο, που σε συνδυασμό με την ποδοσφαιρική του ευφυΐα, κατάφερε να
κατακτήσει τα πάντα μέσα σε μια τριετία, μετατρέποντας άμεσα τον
Καταλανό σε φίρμα. Δεν του το χάρισε κανείς αυτό φυσικά, το κέρδισε.
Αλλά ξεκίνησε από άλλο ύψος στη σκάλα προς την επιτυχία.
Σκεφτείτε να έλεγε κανείς στον Κλοπ, όταν έβλεπε τον Γκουαρδιόλα να
κατακτά το τρεμπλ μέσα του 2009, ότι κάποτε θα αποτελούν ένα από τα πιο
συναρπαστικά δίδυμα αντιπάλων παγκοσμίων. Τότε που ο Γερμανός είχε
καταφέρει να φτάσει την Ντόρτμουντ στην... 6η θέση της βαθμολογίας της
Bundesliga, στην πρώτη του σεζόν εκεί.
Να το πιάσουμε κι αλλιώς. Στα 37 του χρόνια ανέλαβε να προπονήσει Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα ο Πεπ. Όταν ήταν σε αυτήν την ηλικία, ο Κλοπ πάσχιζε να ανεβάσει, επιτέλους, την αγαπημένη του Μάιντς, κατηγορία.
Εκεί πέρασε μια ολόκληρη ζωή, από το 1990 έως το 2008, τα πρώτα
έντεκα χρόνια ως παίκτης και τα άλλα οκτώ ως προπονητής. Λέρωσε δεκάδες
φορές τα παπούτσια του με λάσπες στα γήπεδα της 2.Bundesliga και παρότι
υπό την τεχνική του ηγεσία η Μάιντς υποβιβάστηκε εκ νέου το 2007 και εν συνεχεία απέτυχε να την ανεβάσει ξανά, κέρδισε το συμβόλαιο στη Ντόρτμουντ.
Τα όσα πέτυχε με τους Βεστφαλούς είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά αν
αναλογιστούμε τι έχει κάνει η Μπορούσια στα χρόνια μετά τον Κλοπ. Με
εκείνον στον πάγκο, κατακτήθηκαν δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, ένα
Κύπελλο, δύο Super Cup και χάθηκε ένα Champions League στα τελευταία
λεπτά. Μετά την αποχώρησή του, το 2015, η Ντόρτμουντ έχει πάρει δύο
Κύπελλο και ένα Super Cup...
"Pohler" έγραφε ένα από τα τότε καπέλα του, λέξη
που χρησιμοποιείται στην αργκό της Βεστφαλίας για αυτόν που παίζει
μπάλα, σε ελεύθερη μετάφραση.
Όταν ανέλαβε εντέλει τη Λίβερπουλ, τον Οκτώβριο του ’15, ο δρόμος
του ήταν μακρύς. Μιλάμε για μια ομάδα που λίγους μήνες πριν, είχε
αρπάξει έξι γκολ στο Στόουκ.
Μετά από 8,5 χρόνια, έχει να επιδείξει κάθε τίτλο από μία φορά. Ένα
Champions League, ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο και ούτω καθεξής. Φέτος
θέλει να ντουμπλάρει όσα περισσότερα μπορεί. Να πάρει ίσως και ένα
Europa League, το μοναδικό τρόπαιο που διεκδίκησε αλλά έχασε ως ”red” –
την πρώτη του χρονιά, ενάντια στη Σεβίλλη...
Ο Κλοπ κόπιασε για να φτάσει στην κορυφή. Κόπιασε για να φτάσει να
δει το όνομά του δίπλα σε αυτά των κορυφαίων. Συγκρίθηκε με τον Πεπ
Γκουαρδιόλα, ίσως τον πιο επιτυχημένο της γενιάς του. Γιατί ένα τρόπαιο
έχει άλλη αξία όταν έχεις ξεκινήσει από το Bruchwegstadion...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου