Η Patricia και ο Frank, πριν από λίγο καιρό, έκλεισαν το φωτογραφείο τους, και αγόρασαν ένα αυτοκινούμενο για να ταξιδεύουν.
Patricia και Frank στο camping του Καρπερού Γρεβενών/Photo: Ηλίας Κοσίντας
Είναι επαγγελματίες φωτογράφοι και μένουν μόνιμα στην Αμβέρσα, στο Βέλγιο. Πριν από λίγο καιρό, η Patricia και ο Frank έκλεισαν το φωτογραφείο τους και αγόρασαν ένα αυτοκινούμενο για να ταξιδεύουν. Τους συναντήσαμε στο ορεινό camping του Αγίου Αθανασίου, στο Καρπερό Γρεβενών. Έχουμε φύγει από τα Γρεβενά και κατευθυνόμαστε προς την Καλαμπάκα.
Το ορεινό camping στο Καρπερό, με τη θέα στον Αλιάκμονα
Λίγες μέρες πριν, σε μία τυχαία συνάντηση, μας έχουν αναφέρει για αυτό το καταπληκτικό σημείο, κοντά στο χωριό Καρπερό και με θέα στον Αλιάκμονα. Δεν χάνουμε ευκαιρία. Κάνουμε μία μικρή παράκαμψη, ώστε να το επισκεφτούμε. Ένα στενό δρομάκι, που οριοθετείται από τα φυτεμένα δέντρα θα μας οδηγήσει στο ύψωμα.
Εδώ, γύρω από την μικρή εκκλησία στην οποία οφείλει και το όνομά της το πάρκο, υπάρχουν οι υποδομές, ώστε να φιλοξενούν με άνεση τους επισκέπτες που φτάνουν όλες τις εποχές του χρόνου, τόσο από την υπόλοιπη Ελλάδα, όσο και από χώρες της Ευρώπης, και όχι μόνο. Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και βλέπουμε γύρω μας δύο-τρία αυτοκινούμενα τροχόσπιτα.
Μία ιδέα των εθελοντών-κατοίκων του Καρπερού
Αφήνουμε το αυτοκίνητο στην είσοδο και περπατάμε προς το εκκλησάκι. Μία μεγάλη πινακίδα ενημερώνει τους επισκέπτες για τα μαγαζιά του χωριού, ενώ, σε μία άλλη, υπάρχουν οι οδηγίες χρήσης του χώρου. Μία μικρή ομάδα κατοίκων-εθελοντών του χωριού κατάφερε να παρακινήσει το σύνολο του οικισμού, ώστε σήμερα αυτό να του δίνει ζωή και έσοδα. Δίπλα, υπάρχει ένας φροντισμένος χώρος, όπου μπορεί κάποιος να φτιάξει μόνος του καφέ, να χρησιμοποιήσει το BBQ ή μία παρέα να παίξει επιτραπέζια και να ακούσει μουσική. Λίγα μέτρα πιο πέρα, ξεκινά το μονοπάτι που οδηγεί στον Αλιάκμονα και στον κάμπο.
Η Patricia και ο Frank
Πλησιάζουμε την Patricia και κάνουμε μία σύντομη συζήτηση. «Αποφασίσαμε να αφήσουμε πίσω την Αμβέρσα και να κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι. Πήραμε μαζί μας τα απαραίτητα, σίγουρα τη διάθεσή μας να γνωρίσουμε νέα μέρη και σήμερα μας βρίσκετε εδώ. Δεν έχουμε αυστηρό πρόγραμμα και αυτό, κάνει το ταξίδι μας ακόμη πιο ενδιαφέρον. Είχαμε ακούσει για αυτόν εδώ το χώρο, και έτσι τον προσεγγίσαμε. Είναι πραγματικά πανέμορφα εδώ. Κάνουμε βόλτες στη γύρω περιοχή, πηγαίνουμε στο χωριό για φαγητό». Καθώς μιλάμε, πλησιάζουμε το τροχόσπιτο και εκεί συναντάμε και τον σύζυγό της, τον Frank.
«Είμαι vegetarian. Στο χωριό, παρόλο που δεν υπάρχει ένα αυστηρό vegetarian μενού, μπορείς να βρεις δεκάδες νόστιμα φαγητά, ακόμη και αν δεν τρως κρέας, Η ελληνική γαστρονομία είναι πραγματικά τόσο πλούσια και νόστιμη», σημειώνει ο Frank. Μιλάμε σε πολύ καλή διάθεση ενώ μας κάνουν συντροφιά, οι σκύλοι και οι γάτες τους. «Τα λατρεύουμε τα ζώα. Μας δίνουν χαρά και αποτελούν ιδανική συντροφιά σε αυτό μας το ταξίδι», σημειώνει η Patricia.
Μία ζωή αλλιώς
Μιλάμε για την καθημερινότητά τους στο Βέλγιο, ενώ με τον Ηλία Κοσίντα, τον φωτογράφο μας, συζητούν με συναδελφικό πνεύμα για τη φωτογραφική μηχανή, για κάποιες λήψεις, για το προηγούμενο μοντέλο της μηχανής και σχετικά θέματα. «Η φωτογραφία είναι μεγάλη μας αγάπη, αλλά τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια, είπαμε να κάνουμε μία στάση. Να πάρουμε μερικές ανάσες, να ζήσουμε μία ζωή διαφορετική, μία ζωή αλλιώς που όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να το κάνουμε αυτό κάποια στιγμή στη ζωή μας. Αρκεί να το τολμήσουμε και να προλάβουμε!».
Οι επόμενοι προορισμοί
«Πώς φτάσατε» στην Ελλάδα;», τους ρωτάω. «Ταξιδέψαμε στην κεντρική Ευρώπη. Μπήκαμε στα Βαλκάνια. Είδαμε πόλεις και χωριά, συναντήσαμε ανθρώπους, είδαμε εικόνες μοναδικές. Είναι ένα ταξίδι που μέχρι τώρα έχει πάει ιδανικά» θα μας πει η Patricia. Τις επόμενες ημέρες, θα κατευθύνονταν προς την Καλαμπάκα και σταδιακά θα κατέβαιναν νότια.
«Θέλουμε να πάμε στους Δελφούς. Είχαμε ξαναπάει εκεί το 1993 και θέλουμε να το επαναλάβουμε. Θέλουμε επίσης να πάμε στην Αρχαία Ολυμπία αλλά και στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα θα είναι συγκλονιστικό» λέει ο Frank, χαμογελώντας και απολαμβάνοντας αυτό που ζει. Τους αποχαιρετούμε και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Επιστρέφοντας στην Αθήνα και παρατηρώντας τους επιβλητικούς βράχους των Μετεώρων, σκέφτομαι τη φράση του Frank. «Αρκεί να τολμήσουμε και να προλάβουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου