Αποχαιρετισμός στον πατέρα μου

 

Αγαπημένε μου πατέρα,

Αφού καταλάγιασε ο κουρνιαχτός και πέρασαν τα εννιάμερα, νιώθω την ανάγκη να πω λίγα λόγια για σένα, γιατί ήδη μας λείπεις πολύ….

Στις 31 του Ιούλη συνέβη αναπάντεχα, χωρίς να το περιμένουμε το μοιραίο γεγονός. ΄Ηταν η πρώτη φορά που σε άκουσα να λες, ότι δε νιώθω καλά. Εγκατέλειψες για πάντα τα εγκόσμια στο Γ.Ν. Γρεβενών, μετά από μια μέρα νοσηλείας στα χέρια της νύφης

σου…

 Κι όσο προετοιμασμένος κι αν νομίζει κανείς ότι είναι για να δεχθεί τον θάνατο, τελικά αυτός πάντα τον πιάνει απροετοίμαστο. Πολύ περισσότερο όταν αυτός που αποχαιρετάς είναι ο πατέρας σου, ο καλύτερος πατέρας του κόσμου. Τότε και μόνο τότε νιώθεις πόσο αμετάκλητα οριστική και τελεσίδικη είναι η απώλεια. Τότε και μόνο τότε αισθάνεσαι αυτή τη βίαιη αποκοπή από τη ρίζα σου.

΄Ησουν καλός, ήσουν γλυκός, είχες τις χάρες όλες. Μπαμπά μου, έζησες μια απλή και νήνεμη ζωή. Δούλεψες σκληρά και το ξεκίνημα από το μηδέν δε στερηθήκαμε τίποτα. Στο πέρασμά σου μόνο φιλίες, εκτίμηση και σεβασμός. Ακούραστος εργάτης της γης, τη χάιδευες, τη σμίλευες και σου έδινε απλόχερα τους καρπούς της. Σπάνια άνθρωπος είχε τόσο δέσιμο με τη γη, γνώσεις και λατρεία με το χώμα.

΄Ησουν ένας αθόρυβος άνθρωπος που μπορούσες να στηρίζεσαι πάνω του. Μια σιωπηλή, αλλά στέρεη παρουσία.

Ήσουν πάντα «εκεί». Ένας από εκείνους τους ανθρώπους της «παλιάς πάστας» που έζησαν τραχειά, που ονειρεύτηκαν ταπεινά, που πόνεσαν βουβά.

Ένας άνθρωπος που ξεχώρισε για την απλότητα, τη σκληρή εργασία του, το πάθος και το ήθος, την ατέλειωτη αγάπη που έδειχνε και έδινε έμπρακτα. Που με το πέρασμα του στη γη αφήνει ένα εξαιρετικά θετικό πρόσημο, ένα χαμόγελο, ένα καθαρό όνομα, μια βαριά κληρονομιά.

Υπέροχος σύζυγος, υποδειγματικός πατέρας, πάντα δίκαιος και πάντα κοντά μας. Αθόρυβος και αποτελεσματικός. Λιτός στον λόγο σου, αλλά πάντα ξεκάθαρος. Στήριγμα και οδηγός, συνοδοιπόρος στις επιλογές των παιδιών σου. Λένε ότι «αν τα παιδιά σου τα καταφέρνουν και χωρίς εσένα, τότε έχεις πετύχει ως γονιός». Και εσύ πέτυχες μπαμπά μου.

Κουράστηκες πολύ στη ζωή σου. Ευχόμαστε στα περιβόλια και τους μπαχτσέδες του ουρανού να ξεκουραστείς επιτέλους.

Αγαπημένε μας, τούτη τη δύσκολη και επώδυνη ώρα του οριστικού μας αποχωρισμού σου, απευθύνουμε ένα ολόψυχο και εγκάρδιο ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για μας και σου υποσχόμαστε πως θα εξακολουθείς να αποτελείς τον φωτεινό οδοδείκτη στον δρόμο της ζωής μας.

Μπαμπά μου, φεύγεις όπως ήρθες. Με τα χέρια καθαρά. Έντιμος, αγνός, αξιοπρεπής και ακέραιος ως το τέλος. Κι αυτή είναι η ακριβή μας κληρονομιά. Να πας στο καλό μπαμπά μου. Να ξεκουραστείς, να ησυχάσεις και να μην έχεις έγνοια για κανένα. Καλό ταξίδι στο απροσμέτρητο φως, εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε πόνος, ούτε λύπη, ούτε στεναγμός.

 

[Εις μνήμη του πατέρα μου, Χρήστου Μπαζάκα, 03-04-1937 – 31-07-2025]