Βουτηγμένη στα χρέη, με νέο ιδιοκτήτη από τον Δεκέμβριο, πιστή στην ταυτότητά της ως «εργοστάσιο ταλέντων», παρά ως εν δυνάμει πρωταθλήτρια. Η Λιλ σχεδίαζε τα πάντα εκτός από τον τίτλο, τον οποίο και στέρησε εν τέλει από τη βαθύπλουτη Παρί. Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωλαΐτης.
Η φετινή σεζόν θα μείνει στην ιστορία ως η πρώτη που άρχισε και
τελείωσε υπό τους όρους μιας πανδημίας, με όσες συνέπειες αυτή προκάλεσε. Θα μείνει, όμως και ως η χρονιά της ανανέωσης στις μεγάλες Λίγκες και τα σκήπτρα του πρωταθλητή. Μια χρονιά εκπλήξεων, κατά την οποία παραδοσιακές δυνάμεις επανήλθαν στην κορυφή μετά από μακρά περίοδο αποτυχιών, σπάζοντας δυναστείες και δίπολα. Η Ίντερ κατέκτησε το Scudetto μετά από11 χρόνια εκθρονίζοντας τη Γιουβέντους, η Ατλέτικο Μαδρίτης σταμάτησε την ανταλλαγή τίτλων μεταξύ Ρεάλ-Μπαρτσελόνα μετά από 7 χρόνια, αναλόγως η Σπόρτινγκ Λισαβόνας στην Πορτογαλία μπήκε σφήνα σε Πόρτο-Μπενφίκα μετά από 19! Αν όμως, υπήρχε μία ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια χωρίς κανείς να της δίνει πιθανότητες στην αρχή της σεζόν, αυτή ήταν αναμφίβολα η Λιλ.Η LOSC πέτυχε τη μεγαλύτερη έκπληξη της χρονιάς, άφησε δεύτερη την Παρί Σεν Ζερμέν των παγκόσμιων αστέρων και του αστρονομικού μπάτζετ και σφράγισε το 4ο πρωτάθλημα της ιστορίας της, μετά και τη νίκη επί της Ανζέ την τελευταία αγωνιστική (1-2). Και δεν το… έκλεψε, στηριζόμενη σε μία κατάρρευση της Παρί στις τελευταίες στροφές. Το κέρδισε ως σταθερή πρωτοπόρος από την 20η αγωνιστική, διαβαίνοντας την τελική ευθεία με… ορθοπεταλιά (6-2-0), κόντρα στην πίεση από τρεις (!) ομάδες που βρίσκονταν σε απόσταση μάξιμουμ πέντε βαθμών.
Γιατί, όμως, ο θρίαμβος ήταν ανέλπιστος; Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι, στηριζόμενοι κυρίως στις πολύ δύσκολες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει την τελευταία τετραετία. Δυσκολίες από τις οποίες βγήκε ολοζώντανη και πλέον, καλείται να τις μετουσιώσει σε μακροπρόθεσμα οφέλη, αφού οι κίνδυνοι στο γαλλικό ποδόσφαιρο και τα οικονομικά της δεν έχουν απομακρυνθεί οριστικά.
Από τη «μάχη» της σωτηρίας στην κορυφή, με σφραγίδα Γκατιέ
Τον χειμώνα του 2018 ο Κριστόφ Γκατιέ προσλήφθηκε από την τότε διοίκηση της Λιλ ως διάδοχος του Μαρσέλο Μπιέλσα, για να αντιστρέψει την κατάσταση που έβρισκε την ομάδα στη 18η θέση της Ligue 1, αντιμέτωπη με το φάσμα του υποβιβασμού. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά οι Λιλουά χρειάστηκαν να περιμένουν μέχρι την προτελευταία αγωνιστική για να «κλειδώσουν» την παραμονή, τερματίζοντας τελικά 17οι.
Η απουσία από την Ευρώπη για 2η σερί σεζόν προβλημάτισε, όμως, ο Γάλλος τεχνικός έλαβε στήριξη και πίστωση χρόνου για να ανατρέψει τα δεδομένα. Την επόμενη κιόλας σεζόν, οι οπαδοί στο «Πιέρ Μορουά» καμάρωσαν ένα εξαιρετικό σύνολο, το οποίο έφτασε μέχρι τη 2η θέση και επέστρεψε έτσι στους ομίλους του Champions League, βάζοντας οριστικά τέλος στις κάκιστες χρονιές.
Προπονητής-ηγέτης, με ισορροπία και επιθετική ροπή στο παιχνίδι της ομάδας του, που καταφέρνει να παίρνει το μάξιμουμ δίνοντας ανάλογη έμφαση στους 11 που απαρτίζουν το βασικό σχήμα και τους αναπληρωματικούς του, ο 55χρονος άλλοτε αμυντικός του συλλόγου διαχειρίστηκε εξαιρετικά τις αποχωρήσεις των παικτών που «μοσχοπωλούνταν» ως κομμάτι της στρατηγικής του κλαμπ και μετέτρεψε σε χρόνο-ρεκόρ μια ομάδα που πάλευε για τη σωτηρία, σε καλοδουλεμένη μηχανή επιπέδου Champions League. Πλέον και πρωταθλήτρια, στηριζόμενος αποκλειστικά σε 21 παίκτες τη φετινή σεζόν εντός συνόρων.
Το χρέος και η μετατροπή σε «εργοστάσιο πωλήσεων»
Το έργο του Γκατιέ αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, από τη στιγμή που δεν είχε στη διάθεσή του απεριόριστα χρήματα για μεταγραφές και η ομάδα δοκιμάστηκε σε συνθήκες πίεσης και χρεών άνω των 200 εκατ. ευρώ.
Το 2017, ο μεγαλοεπιχειρηματίας με καταγωγή από Λουξεμβούργο και Ισπανία, Ζεράρ Λοπέζ, διείσδυσε στα οικονομικά του συλλόγου, παίρνοντας δάνειο 225 εκατ. ευρώ από τις αμερικανικές JP Morgan και Elliott Management για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο, η Λιλ είχε εξοφλήσει μόλις τα 123 εκατ. και η πλευρά της Elliott δεν είχε πειστεί ότι ο Λόπεθ θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει κι έτσι τον ώθησε να πουλήσει την ομάδα. Το κλαμπ πέρασε στον έλεγχο της Merlyn Partners, η οποία επωμίστηκε το υπολειπόμενο χρέος και έθεσε στην κεφαλή του συλλόγου τον άλλοτε πρόεδρο των Ρεν και Παρί Σεν Ζερμέν, Ολιβιέ Λετάνγκ.
Η Merlyn Partners είναι ο τρέχων χρηματοδότης της ομάδας, ένα επενδυτικό fund-κολοσσός με έδρα το Λουξεμβούργο που κρατάει σε γενικές γραμμές χαμηλό προφίλ ως προς την ιδιοκτησία του. Πίσω από τη Merlyn φέρεται να βρίσκεται ένας πρώην τραπεζίτης της JP Morgan, στοιχείο που εξηγεί ακόμη καλύτερα το γιατί ενεπλάκη στον σύλλογο και τον στόχο αποπληρωμής των χρεών προς τον τραπεζικό όμιλο.
Κι όλα αυτά, ενώ ήδη από το 2017 η Λιλ είχε υιοθετήσει το μοντέλο μιας βιτρίνας ταλέντων, ενός «εργοστασίου πωλήσεων», βαδίζοντας στα χνάρια της Μονακό.
Μόνο την τελευταία πενταετία, τα κέρδη από τα «πάρε-δώσε» στα μεταγραφικά παζάρια ανέρχονται στα 133 εκατ. ευρώ! Σε κλίμακα δεκαετίας, η Λιλ παρουσιάζει θετικό πρόσημο +267 εκατ. ευρώ από μεταγραφές!
Ο Βίκτορ Οσιμέν αποκτήθηκε από τη Σαρλερουά έναντι 22, 4 εκατ. και πωλήθηκε με 70 στη Νάπολι. Ο Νικολά Πεπέ με 10 εκατ. από την Ανζέ και απέφερε 80 εκατ. στα ταμεία από τη μεταγραφή του στην Άρσεναλ! Ο Ραφαέλ Λεάο αποκτήθηκε ελεύθερος από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας και πωλήθηκε έναντι 29,5 εκατ. στη Μίλαν, ο Γκαμπριέλ Μαγκαλιάες κόστισε 3 εκατ. από τη βραζιλιάνικη Αβαΐ και η Άρσεναλ κατέβαλε 26 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της.
Τα «χρυσά» deal είναι αμέτρητα και όλα έχουν κοινό παρονομαστή. Ο Λουίς Κάμπος είναι ο δεύτερος πυλώνας που στήριξε τη Λιλ στην απαιτητική περίοδο που βιώνει, εν μέσω και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη Ligue 1 λόγω της περσινής ακύρωσης της σεζόν και της αθέτησης του τηλεοπτικού συμβολαίου με την ισπανική Mediapro.
Ο Πορτογάλος αθλητικός διευθυντής αποχώρησε μαζί με τον Ζεράρ Λοπέζ τον περασμένο Δεκέμβριο, έχοντας πρώτα στήσει ένα ιδιοφυές τμήμα scouting, για το οποίο χρειάστηκε να ταξιδέψει 240.000 μίλια σε όλον τον πλανήτη για νέα ταλέντα και επαφές με συλλόγους και μάνατζερ.
Πρωταθλήτρια με το τέταρτο μεγαλύτερο μπάτζετ
Στο ποδόσφαιρο δεν παίζει (πάντα) μπάλα ο προϋπολογισμός μιας ομάδας. Στην περίπτωση της Λιλ η τεχνογνωσία και η σωστή οργάνωση και ανάπτυξη του ρόστερ υπερίσχυσε έναντι των υπέρογκων συμβολαίων και των μεγάλων ονομάτων. Η Παρί Σεν Ζερμέν του Μπαπέ, του Νεϊμάρ, του Ντι Μαρία και του μπάτζετ των 600 εκατ. ευρώ, που προσέφερε πλουσιοπάροχο συμβόλαιο στον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο για να αναλάβει τον περασμένο Δεκέμβριο, εκ του αποτελέσματος «ακυρώθηκε» από μια ομάδα με υποτετραπλάσιο μπάτζετ!
Η Λιλ ανέβασε τον πήχη κατά 27 εκατ. ευρώ από την περσινή χρονιά, αλλά και πάλι το συνολικό της μπάτζετ έφτασε μόλις τα 147 εκατ. ευρώ, συγκριτικά με τα 600 των Παριζιάνων. Και η Παρί δεν ήταν η μόνη. Τόσο η Λυών (285 εκατ.), όσο και η Μονακό (215 εκατ.), οι έτερες ανταγωνίστριες του τίτλου, ξεπερνούν κατά πολύ τα δικά της οικονομικά δεδομένα, ενώ οριακά χαμηλότερα ακολουθεί η Μαρσέιγ (140 εκατ. ευρώ).
Ομοιογενές μείγμα νιάτων, εμπειρίας και διαφορετικών πολιτισμών
Πέρα και πάνω από την τακτική των αγοραπωλησιών, το μυστικό της Λιλ κρύβεται ενδεχομένως στο δέσιμο που παρουσιάζει ανεξαρτήτως των παικτών που φεύγουν και των νέων που έρχονται στην ομάδα με προοπτική να… ξαναφύγουν στην καλύτερη δυνατή τιμή. Το πιστώνεται ο Κριστόφ Γκατιέ με τη σχέση που αναπτύσσει με τους ποδοσφαιριστές, αλλά και ο Λουίς Κάμπος, με τις στοχευμένες κινήσεις του σε επίπεδο προσωπικοτήτων και χαρακτήρων.
Η μεταγραφή του 35χρονου Ζοσέ Φόντε το 2018, ή του Τούρκου «killer», Μπουράκ Γιλμάζ, ο οποίος έπαιξε για πρώτη φορά στην Ευρώπη εκτός Τουρκίας στα 35 του και ήταν καταλυτικός στην πορεία προς τον τίτλο, ακόμη και του δικού μας, Ορέστη Καρνέζη (επίσης 35), μπορεί να μην συμβαδίζει με την πολιτική αγορών, αλλά δεν ήταν τυχαία.
Η Λιλ κατέκτησε το πρωτάθλημα με το 4ο νεαρότερο ρόστερ στη Ligue 1, έχοντας, όμως, εντάξει ορισμένους πολύπειρους παίκτες σε νευραλγικές θέσεις. Όπως είχε δηλώσει λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο αρχηγός της ομάδας, Φόντε, τη διαφορά έκανε επίσης το πολυπολιτισμικό στοιχείο. Ανάμεσα στους Γάλλους, άλλωστε, υπάρχουν επτά Πορτογάλοι ή πορτογαλόφωνοι, η σούπερ τριάδα των Τούρκων (Γιλμάζ, Γιαζιτζί, Τσελίκ), δύο αμερικανοθρεμμένοι (Τζόναθαν Ντέιβιντ και ο γιος του θρυλικού Ζορζ Γουεά, Τιμοθί Γουεά), ένας Ολλανδός (Μπότμαν), ένας Έλληνας (Καρνέζης) κι ένας Κροάτης (Μπράνταριτς).
«Η παρουσία τριών-τεσσάρων έμπειρων παικτών στην ομάδα είναι καθοριστική. Ο γαλλικός πυρήνας είναι πολύ δεμένος. Είναι πάντα μαζί, αλλά καταφέρνουμε κι εμείς οι ξένοι να ανακατεύουμε τα δικά μας στοιχεία στο γκρουπ. Γελάμε όλοι μαζί, προσπαθούμε να μάθουμε τη γλώσσα, όλοι ή σχεδόν όλοι από τους ξένους μιλάμε γαλλικά στα αποδυτήρια. Δίνουμε τον εαυτό μας και τις διαφορετικές κουλτούρες μας κι εκείνοι θέλουν να μάθουν περισσότερα για μας. Για αυτό υπάρχει και τρομερή χημεία. Έχουμε ένα μείγμα παικτών από πολλές χώρες, αλλά δουλεύει. Δουλεύει γιατί είμαστε όλοι καλά άτομα, που θέλουν να επιτύχουν και ασκούν θετική επιρροή».
Οι επόμενες πωλήσεις και ο κίνδυνος για απότομη προσγείωση
Το φετινό καλοκαίρι αναμένεται εξίσου προσοδοφόρο σε θέμα πωλήσεων. Ειδικά μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, οι πρωταγωνιστές του τίτλου βρίσκονται στα ραντάρ κορυφαίων κλαμπ της Ευρώπης και θα φέρουν πολλαπλάσια εκατομμύρια στα ταμεία συγκριτικά με το κόστος απόκτησής τους.
Ο Μάικ Μενιάν, τερματοφύλακας-αποκάλυψη της φετινής Ligue 1, στα 25 του ετοιμάζεται για μεταγραφή στη Μίλαν αν αποχωρήσει ο Τζίτζι Ντοναρούμα. Είχε αποκτηθεί το 2015 από τη 2η ομάδα της Παρί έναντι μόλις 1 εκατ. ευρώ και αν το deal ολοκληρωθεί, οι Λιλουά θα βάλουν στα ταμεία τους 15-20 εκατ. ευρώ!
Ανάλογες περιπτώσεις θα είναι ο 21χρονος Ολλανδός στόπερ, Σβεν Μπότμαν (αποκτήθηκε για 8 εκατ. από τον Άγιαξ), ο οποίος έχει μπροστά του και το Euro με τους Οράνιε για να αυξήσει κι άλλο ενδεχομένως τη χρηματιστηριακή αξία του, αλλά και ο Μπουμπακαρί Σουμαρέ, 22χρονος αμυντικός χαφ που αποκτήθηκε ως ελεύθερος επίσης από τη 2η ομάδα της Παρί και ήδη τον «ζαχαρώνει» η Λέστερ!
Ωστόσο, όσα χρήματα κι αν μπουν στα ταμεία, η συνέχιση της ομάδας σε τροχιά πρωταθλητισμού δεν είναι εγγυημένη. Δεδομένης της αποχώρησης του Κάμπος και της αμφίβολης παραμονής του Γκατιέ (πολιορκείται από Νις και Λυών, μετά και την αποχώρηση του Ρουντί Γκαρσιά από τη δεύτερη), αλλά και της πολύ νωπής αλλαγής ιδιοκτησίας, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί κανείς αν η Λιλ στο τέλος της επόμενης σεζόν παλεύει για την έξοδο στην Ευρώπη.
Το σημαντικότερο για όλους είναι να μη διακινδυνεύσει η ισορροπία της ομάδας και προοδευτικά να ελαχιστοποιηθούν τα χρέη, υπό τη νέα εποχή της Merlyn Partners. Το γαλλικό ποδόσφαιρο κρέμεται σε μια κλωστή μετά το φιάσκο των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και της τεράστιας χασούρας στα έσοδα από την περασμένη σεζόν, με συνέπεια η η Λιλ να πρέπει να κοιτάζει πέρα από τη γαλλική πραγματικότητα για να επιβιώσει. Ποιος ξέρει, ίσως τηρώντας ευλαβικά τις βασικές υποχρεώσεις της, η Λιλ βρει ξανά αυτόματα στον δρόμο της ένα ακόμη πρωτάθλημα.
Πηγές: Sportune, CNN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου