Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος. Και ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς ήξερε πολύ καλά ποιον τρόπο να βρει για να τα καταφέρει, γιατί παρά τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, είχε όλη την θέληση του κόσμου, να κάνει τα αδύνατα δυνατά!
Ο Σίνισα Μιχαϊλοβιτς, του οποίου η μητέρα ήταν από την Κροατία και ο πατέρας του από την Σερβία, γεννήθηκε στο Βούκοβαρ, στα ανατολικά της Κροατίας, κοντά στα σερβικά σύνορα. Μεγάλωσε
στο Μπόροβο, ένα χωριό στα περίχωρα της πόλης. Το 1991, ο σερβοκρατούμενος Γιουγκοσλαβικός Εθνικός Στρατός κατέστρεψε την πόλη και αρκετές εκατοντάδες Κροάτες σφαγιάστηκαν.Τέσσερα χρόνια αργότερα, καθώς ο πόλεμος έφτασε στο τέλος του, οι Κροάτες επέστρεψαν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Μιχαϊλοβιτς είχε κατακτήσει το Κύπελλο πρωταθλητριών με τον Ερυθρό Αστέρα. Οι γονείς του Σίνισα ήταν σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση δεδομένου του καθεστώτος του γιου τους ως Σέρβου ήρωα, αλλά απομακρύνθηκαν ώρες πριν φτάσει ο κροατικός στρατός στο Μπόροβο. Δεν είναι σίγουρο ποιος τους έσωσε, αλλά ο Αρκάν και οι παραστρατιωτικοί του, οι λεγόμενοι «Tigers», βρίσκονταν στην περιοχή εκείνη τη στιγμή.
Δεν ήταν ξεκάθαρο εάν ο Αρκάν ήταν φίλος με τον Μιχαϊλοβιτς, αλλά όταν ο πρώτος δολοφονήθηκε το 2000, ο Σέρβος έπαιξε μπροστά από πανό που απεικόνιζαν τον θάνατο του πολέμαρχου. «Μνημόνευσα τον φίλο μου», ανέφερε ο Μιχαϊλοβιτς στην κριτική που είχε δεχτεί τότε.
Ένας Κροάτης φίλος του Μιχαϊλοβιτς είχε αναγκαστεί να πυροβολήσει φωτογραφίες του Σίνισα, για να αποδείξει ότι είναι πιστός στην κροατική εξέγερση. Ο Μιχαϊλοβιτς όταν μεγάλωσε δεν ταξίδευε στη γενέτειρά του, καθώς αντιμετωπιζόταν ως επικηρυγμένος γιατί προτίμησε τη μεριά της Σερβίας.
«Ήθελε να κερδίζει σε όλα τα σπορ και ειδικά στο σχολείο. Ήταν πολύ καλός στη γλώσσα και στη φιλολογία. Ακόμα κι αν δεν είχε πετύχει στον αθλητισμό, θα τα πήγαινε καλά κάπου αλλού. Ήταν ήρωας για όλους μέχρι το 1991. Αν είχε πάει στην Ντιναμό και έπαιζε για την Κροατία, θα τον μισούσαν οι Σέρβοι. Είναι κάτι σαν ζήλια», είχε αναφέρει ο παιδικός του φίλος, Σίνισα Τσούτσκοβιτς.
Ο Σίνισα Μιχαϊλοβιτς είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει τρέλα με το ποδόσφαιρο και όπως έχει αποδείξει έχει τρέλα και με την ζωή. Είναι ένας άνθρωπος επίμονος και αυτή η επιμονή τον βοηθάει να ξεπεράσει τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζει και δεν τα παρατάει στιγμή.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στο Μπόροβο, επέλεξε την Βοϊβοντίνα αντί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, συνέχισε στον Ερυθρό Αστέρα και έπειτα αγωνίστηκε στο ιταλικό πρωτάθλημα, για λογαριασμό της Ρόμα, της Σαμπντόρια, της Λάτσιο και της Ίντερ, όπου ήταν η ομάδα που έκλεισε την καριέρα του το 2006. Επιπλέον, είχε αγωνιστεί και στην εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Ως προπονητής ξεκίνησε στο Σαν Σίρο ως βοηθός του Ρομπέρτο Μαντσίνι στην Ίντερ, ενώ ακολούθησαν οι Μπολόνια, Κατάνια, Φιορεντίνα, εθνική Σερβίας, Σαμπντόρια, Μίλαν, Τορίνο, Σπόρτινγκ και από το 2019 βρίσκεται στο τιμόνι της Μπολόνια.
Άνθρωπος που του αρέσει η πειθαρχία, προσπαθεί σε κάθε του ομάδα να επιβάλλεται. Εκρηκτικός τύπος, είχε προκαλέσει αρκετές φορές με τη συμπεριφορά του ως ποδοσφαιριστής, «τσαμπουκαλής» μεγάλος που δεν μασούσε ποτέ τα λόγια του. Διαρκώς προσπαθούσε να βγάλει από πάνω του τον μανδύα του «εθνικιστή», όπως τον χαρακτήριζαν αρκετοί. Παράλληλα, ήθελε πάντα να αποτελεί το παράδειγμα προς όλους και πρώτα απ’ όλα στους ποδοσφαιριστές του.
Ο Σέρβος τεχνικός όταν ήταν στο τιμόνι της Σαμπντόρια το 2014, είχε τιμωρήσει τον εαυτό του, ώστε να παραδειγματιστούν όλοι οι υπόλοιποι.
Ο Μιχαϊλοβιτς έλεγε χαρακτηριστικά στους παίκτες του να μη διαμαρτύρονται στους διαιτητές και όταν ο ίδιος αποβλήθηκε σε ένα ματς για αυτό τον λόγο, πήρε την απόφαση και ενημέρωσε την ομάδα ότι θα επιβάλλει πρόστιμο στον εαυτό του και τα χρήματα θα δοθούν σε ένα νοσοκομείο για ιατρικό υλικό.
«Ό,τι ζητάω από τους ποδοσφαιριστές, το ζητάω πρώτα από τον εαυτό μου. Θα είναι αυτοί που θα μου πουν πότε και πού. Θα πληρώσω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μας να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Εξάλλου, αυτό που ζητάω από αυτούς, το ζητώ πρώτα από τον εαυτό μου, άρα είναι το σωστό.
Θέλω απλώς να επαναλάβω ότι δεν προσέβαλα ούτε προσέβαλα τον τέταρτο διαιτητή. Ζήτησα μια εξήγηση, ίσως με λάθος τόνο, αλλά δεν έλαβα ποτέ την απάντησή μου. Αυτό δεν είναι σωστό αν είμαστε όλοι μαζί στο γήπεδο και συνεργαζόμαστε για το μεγαλύτερο καλό. Όπως όλοι γνωρίζουν, ποτέ δεν σχολιάζω διαιτητικές αποφάσεις, ούτε όταν βλέπω τις φάσεις μετά τα ματς, καλές ή κακές.
Είμαι από τους ελάχιστους προπονητές που το κάνουν αυτό και πάντα λέω στους παίκτες μου να μην σχολιάζουν τους διαιτητές στις συνεντεύξεις. Θεωρώ ότι αυτές οι επιλογές είναι ένδειξη σεβασμού προς τους διαιτητές και γι’ αυτό θέλω σεβασμό όταν ζητώ να μου εξηγηθεί μια απόφαση κατά τη διάρκεια του αγώνα».
Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς είναι ένας κουλ και ωραίος τύπος στην καθημερινότητά του. Οι καταστάσεις που έχει βιώσει μέσα από τη ζωή τον «σκλήρυναν», σε βαθμό να τον κάνουν να ζει στα… άκρα. Είναι άνθρωπος που δεν θα διστάσει να κάνει υπερβολές. Για όσους γνωρίζουν τον Σίνισα, είναι ένας τύπος παθιασμένος, με τρέλα για τη ζωή και το ποδόσφαιρο και πολλές φορές εμμονικός και τελειομανής. Ίσως αυτό τον κάνει πιο δυνατό…
Το 2019 διαγνώστηκε πρώτη φορά με λευχαιμία. Ο ίδιος έκανε αυτό που κάνει πάντα. Πάλεψε και τα κατάφερε. Γιατί ο Μιχαϊλοβιτς είναι ένας μαχητής, που δεν έχει μάθει να τα παρατάει. Ξέρει να αγωνίζεται και με το καλό του πόδι το αριστερό, έριξε μια δυνατή κλοτσιά στην ασθένεια, κάνοντας το πιο ωραίο σουτ της ζωής του!
«Έγινα καλύτερος άνθρωπος. Η ασθένειά μου με έκανε δυνατότερο και με άλλαξε. Απολαμβάνω την κάθε στιγμή, δεν ήταν έτσι πριν. Η ασθένεια δεν ήταν ένα λάθος. Έγινε και εγώ δεν είμαι ήρωας. Φοβήθηκα και δεν ντρέπομαι να το πω», είχε αναφέρει το 2019 που είχε διαγνωστεί πρώτη φορά με λευχαιμία. Οι παίκτες του φρόντιζαν να παίζουν για πάρτι του, ενώ μετά τους αγώνες πήγαιναν κάτω από το ξενοδοχείο για να του δώσουν κουράγιο και να του δείξουν πως είναι πλάι του.
Όταν πριν λίγους μήνες έγινε γνωστό πως είχε βρεθεί θετικός στον κορωνοϊό, ο Μιχαΐλοβιτς… γέλασε μέσα του. «Έχω επιζήσει από βόμβες, έχω περάσει λευχαιμία. Ο κορωνοϊός δεν είναι τίποτα», είχε πει… Λογικό, σιγά μην λύγιζε από αυτό. Παρόλα αυτά, η μοίρα του επεφύλασσε ακόμη μια δοκιμασία.
Η είδηση ότι ο Σίνισα Μιχαϊλοβιτς παλεύει ξανά με την λευχαιμία έσκασε σαν βόμβα, με τον ίδιο ωστόσο σε δηλώσεις του να δείχνει ότι δεν μασάει και είναι έτοιμος να βγει ξανά νικητής.
«Αυτή η αρρώστια είναι πολύ θαρραλέα για να έχει διάθεση να τα βάλει ξανά με κάποιον όπως εγώ. Εάν δεν της έφτανε ένα μάθημα, εγώ είμαι εδώ για να της δώσω και ένα δεύτερο. Μπορεί να πέσεις αλλά χρειάζεται να βρεις τη δύναμη για να σηκωθείς ξανά»…
Η δύναμη δεν προκύπτει από τις νίκες. Οι μάχες που δίνεις είναι αυτό που μεγαλώνει τη δύναμή σου. Όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες και αποφασίζεις να μην παραδοθείς, αυτό είναι δύναμη. Και ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς είναι ένας δυνατός άνθρωπος. Τόσο δυνατός, που δεν τον ρίχνει κάτω τίποτα! Όπως και αυτή την φορά πρέπει να βγει νικητής και να τα καταφέρει, γιατί ξέρει να παλεύει μέχρι τέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου