Το ντεμπούτο του Μαρσέλο Μπιέλσα στις διεθνείς διοργανώσεις, ήταν από αυτά που δεν ξεχνάς με τίποτα. Είτε είσαι ο ίδιος είτε παίκτης είτε δημοσιογράφος. Και, σίγουρα, είτε είσαι οπαδός. Πριν 30+ χρόνια, στις 26 Φεβρουαρίου του 1992, η δική του Νιούελς Ολντ Μπόις έπαιξε με την [επίσης αργεντίνικη] Σαν Λορέντζο στους ομίλους του Copa Libertadores, ενός θεσμού που είναι το Champions League της Λατινικής Αμερικής. Μέσα από αυτό το ματς, δημιουργήθηκε μια πραγματικά αδιανόητη ιστορία.
Στο Parque Independencia, τα πράγματα κάθε άλλο παρά πήγαν έτσι
όπως θα τα ήθελαν στην Νιούελς, αφού η ομάδα που κυριάρχησε τη σεζόν 1990-91 εντός συνόρων, ήταν το λιγότερο απογοητευτική. Σε τέτοιο βαθμό που διασύρθηκε εντός έδρας με 0-6, σε ένα αποτέλεσμα που όχι μόνο κανένας δεν περίμενε, αλλά που δημιούργησε άμεσα επεισόδια.«Όταν τα λάθη είναι τόσο σοβαρά, το συμπέρασμα πρέπει να είναι ότι φταίει ο προπονητής» είπε ο, νεαρός τότε, Μπιέλσα, όμως το σκηνικό κάθε άλλο παρά θα τελείωνε εκεί. Έχοντας τρελαθεί εντελώς μετά την 6άρα, ένα group των Barrabravas της Νιούελς, αποφάσισε να ζητήσει προσωπικά εξηγήσεις από τον coach. Έτσι, την επόμενη εβδομάδα, περίπου 20 άτομα πήγαν στο σπίτι του.
H παρουσία τους δε γινόταν να περάσει απαρατήρητη. Συνθήματα, βρισιές, προειδοποιήσεις. Χτύπησαν την πόρτα επίμονα, όμως δεν έπεισαν τον Μπιέλσα να τους απαντήσει. Αρχικά τουλάχιστον, αφού ο προπονητής απέφυγε κάθε είδους απάντηση προς τους οπαδούς, παρα-δεχόμενος πως έτσι ζουν το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή και ότι δεδομένου του πάθους και της αγάπης για την ομάδα, αυτό το 0-6 δικαιολογούσε ακόμα και μια επίσκεψη κατ’ οίκον από τους σκληροπυρηνικούς fans.
Έπειτα όμως από κάμποσα λεπτά με φωνές και φασαρία, ο Μπιέλσα κουράστηκε. Έτσι αποφάσισε να βάλει ένα τέλος σε ό,τι συνέβαινε, αντιμετωπίζοντας face-to-face τους οπαδούς. Και το έκανε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του, οι οπαδοί σκέφτηκαν ότι έχουν πετύχει τον σκοπό τους. Γι’ αυτό άλλωστε δεν πήγαν έξω από το σπίτι του; Όμως, καμία σχέση: αυτό που είδαν τα μάτια τους σίγουρα ήταν πολύ μακριά από το πώς είχαν φανταστεί το σκηνικό.
Γιατί όταν βγήκε και κατευθύνθηκε προς το σημείο που ήταν συγκεντρωμένοι οι οπαδοί, οι τελευταίοι δεν μπορούσαν να τον κοιτάξουν στα μάτια. «Αν δεν φύγετε αυτή τη στιγμή, τραβάω την περόνη και σας τη ρίχνω». Στο χέρι του, κρατούσε μια χειροβομβίδα…
Το «επιχείρημα» ήταν πολύ πειστικό και είχε άμεσα αποτέλεσμα. Οι οπαδοί «πάγωσαν», καθώς ο Μπιέλσα πλησίαζε άρχισαν να κάνουν βήματα προς τα πίσω και έφυγαν φοβισμένοι. Ο μύθος λέει μάλιστα ότι ο ‘el loco’ τους έτρεξε αρκετά τετράγωνα πιο κάτω. «Η τρέλα φαινόταν στα μάτια του. Κανένας δεν μπορούσε να τον κοιτάξει, βλέπαμε μόνο το χέρι του».
Η ιστορία δημοσιεύτηκε το 2003 από το ‘el universo’ της Ουρουγουάης και στήριξε τα όσα έγραψε στη μαρτυρία ενός εκ των ανθρώπων που εκείνη τη μέρα βρίσκονταν έξω από το σπίτι του Μπιέλσα. «Περιμέναμε ότι μπορεί να βγει με καραμπίνα, όμως ποτέ με χειροβομβίδα». Μια ιστορία που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι αληθινή, που έδεσε με τον πιο σαφή τρόπο το παρατσούκλι ‘el loco’.
Το επόμενο διάστημα τα πράγματα ηρέμησαν και μέσα στο γήπεδο καθώς η Νιούελς μπήκε στον ίδιο δρόμο δημιουργώντας ένα νέο σερί νικών. Το 1992 κατέκτησε το πρωτάθλημα Clausura στην Αργεντινή και στον όμιλο του Copa Libertadores ανέστρεψε την κατάσταση και πήρε την πρώτη θέση του group.
Η Νιούελς στα προημιτελικά συνάντησε ξανά την Σαν Λορέντζο, όμως αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά αφού θριάμβευσε με 4-0 και στη ρεβάνς τσέκαρε απλά την πρόκριση (1-1). Η ομάδα του Μαρσέλο Μπιέλσα έφτασε εκείνη τη σεζόν στον τελικό, αλλά έχασε τον τίτλο στα πέναλτι από την Σάο Πάουλο.
Είπαμε, αν είχε και happy-ending θα έλεγαν ότι είναι εντελώς ψέμα η ιστορία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου