Είναι κάποιοι άνθρωποι που ξεχωρίζουν, που βλέπουν μακρύτερα. Έχουν έναν βηματισμό βαρύ, που αποτυπώνεται στη μνήμη με το πέρασμά τους. Έναν βηματισμό, που καθηλώνει και σου δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι παντού και ότι βρίσκονται παρόντες σε κάθε συμβάν της κοινωνικής μας αγωνίας!... Έχουν μοναδικό εκτόπισμα, που αντί να συρρικνώνεται, μακραίνει και εκτίνεται στο πέρασμα των χρόνων!... Και τα λόγια τους, ανεξίτηλα, ταξιδεύουν στον νου και τη γνώση με μια πληρότητα, ως το πλήρωμα των Ημερών της επαλήθευσης, και της αποδοχής τους.
Σήμερα, που η Ανατολική Μεσόγειο ξανά αναταράσσεται και μάλιστα
στην πιο εκτροχιασμένη δίνη της, που απειλούνται κρατικά σύνορα, οικονομίες, και εθνικές πολιτιστικές υποστάσεις. Σήμερα, που εναπόκειται η νέα εξαφάνιση λαών με τη συνταγή των καλά οργανωμένων Γενοκτονιών, έρχεται ο λόγος του Μιχάλη Χαραλαμπίδη ζωντανός, αναλλοίωτος, σημερινός και μας χτυπάει ξανά τους ακουστικούς πόρους για να ανοίξουμε και επιτέλους να τον φιλοξενήσουμε, όχι σαν ξένο, ούτε σαν νουθετικό, αλλά σαν έναν αναλυτικό λόγο με ρίζες και προεκτάσεις μέσα στην ιστορία, που δεν θέλει να μας υποτιμήσει, παρά μόνο, να μας δείξει τον κοπιώδη δρόμο που πρέπει, με αγώνα, να ανοίξουμε για να διατηρήσουμε την εθνική μας ιδιαιτερότητα, την κοινωνική μας προκοπή και την Ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο, ως οι Έλληνες, με την κοινή γλώσσα επικοινωνίας από τις εσχατιές της ιστορίας, μέχρι σήμερα. Ένας λόγος με υψηλή υπόσταση, που του δίνουν τα γεγονότα το διαχρονικό διαβατήριο της πιο βεβαιωμένης αλήθειας!..Αν αυτόν τον λόγο τον είχαμε υιοθετήσει, ως επίσημη πολιτεία, από τα χρόνια της μεταπολίτευσης, τώρα, όλα τα κράτη και οι λαοί θα γνώριζαν την ύπαρξη των προηγούμενων Γενοκτονιών (Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων). Θα είχαμε πολλές καταδικαστικές αποφάσεις σε επίπεδο Διεθνών Οργανισμών, αλλά και στη συνείδηση των λαών, που θα κρατούσε τον λύκο στην λυκοτρυπά του, πιο διστακτικό και πιο άτολμο ώστε να αισθάνεται αδύναμος να αμφισβητεί, όπως το κάνει τώρα απροκάλυπτα, την Ελληνικότητα των νησιών του Αιγαίου και την πολιτιστική και πολιτισμική διαφορετικότητα ενός ιστορικού λαού όπως οι Κούρδοι!...
Η εξωτερική πολιτική χτίζεται με σκέψη και με σύνεση. Εμείς δεν κτίσαμε δεν φροντίσαμε όπως «των φρονίμων τα παιδιά». Αλλά γκρεμίσαμε, αυτή την πολιτική, με το Νταβός, πλειοδοτήσαμε σε υποκλίσεις δουλοφροσύνης στα Ίμια και ξεπεράσαμε σε αδιέξοδη πρόχειρη πολιτική, που φαινόταν πως δεν ξέρουμε τι μας γίνεται στην περίπτωση του Αμντουλάχ Οτσαλάν. Όλη αυτή η συμπεριφορά δεν μας τιμά , ως κοινόγλωσσοι τεσσάρων χιλιάδων χρόνων ιστορίας!..
Η ιδιοτελής υποχώρηση και η δειλία οδηγούν σε πολέμους, ήττες και απώλεια.
Η αλήθεια δεν είναι αυτονόητη στον σύγχρονο κόσμο, θα πρέπει να την υπερασπιστείς για να μην αλλοιωθεί από τους καραδοκούντες που τρέφονται με τις ανακρίβειες και με το συνονθύλευμα της ιδιοτελούς προσαρμογής. Αν θες, και επιδιώκεις την Ειρήνη θα πρέπει, σήμερα, να κερδίσεις τον πόλεμο της ενημέρωσης, να πείσεις για το δίκαιο των αιτημάτων σου, να ακυρώσεις την προπαγάνδα του αντιπάλου σου και να τον ξεγυμνώσεις από τα έωλα επιχειρήματά του.
Και ενώ αυτά είναι τόσο αυτονόητα και έχουν απότοκο τα ιστορικά γεγονότα, στα χρόνια που ειπώθηκαν, και μάλιστα στεντορίως, συνάντησαν τείχη να ορθώνονται και αντιμετώπισαν την πολεμική όλων των εμβριθών καιροσκόπων, που πρόσβλεπαν μόνο στο προσωπικό τους συμφέρον, και στο βόλεμα τους στην πολιτική της εφήμερης επιβεβαίωσης!..
Θέλει ελάχιστο θάρρος για να ξεφύγει κανείς από την κατάντια και τις μικρότητες που μας καταπίνουν. Αλλιώς δεν πάμε πουθενά. Παραμένουμε ραγιάδες!... Όλη αυτή η συμπεριφορά μου θυμίζει τον Αγά που σε μια παράσταση, η μαϊμού του, έδειξε ανυπακοή στις εντολές του και τα έκανε λαμπόγυαλο. Και τότε ο Αγάς διέταξε να σφάξουν τον ραγιά που τάιζε την μαϊμού!.. Οι πολιτικές μας σαν κράτος δυστυχώς μοιάζουν ως εκείνων των παρείσακτων ραγιάδων που εκτρέφουν τη μαϊμού του Αγά και απ ότι φαίνεται είμαστε και ικανοποιημένοι γιατί ζούμε και αυξάνουμε το έχει μας ως εκτροφείς της Τουρκικής επιθετικότητας…
Προοδευτικός είναι όποιος βλέπει τη σύγχρονη Γενοκτονία που συντελείται σήμερα στα δεκαέξι εκατομμύρια των Κούρδων με τον άμεσο θάνατο, και την πολιτική του φόβου και της αφομοίωσης, έλεγε ο Μιχάλης και το βήμα έμεινε εκεί βαρύ και καθηλωμένο, ως ένας ανυποχώρητος βηματισμός που ζητά δικαίωση. Μέσα από αυτό το Βηματισμό μπορεί να γίνει η πολιτική, πολιτισμική και πολιτιστική αυτοπραγμάτωση του Ελληνισμού και του Ελληνικού κράτους!... Το τελευταίο «επίσημο» νεκροσέντονο το πήρε ο αέρας χωρίς να αφήσει αξιομνημόνευτα σημάδια στις σελίδες της Ιστορίας… Χρειάζεται να έχεις βηματισμό βαρύ για να μείνεις ως υποθήκη στη μνήμη του λαού και στις Ημέρες που έρχονται… Στην Συρία και το Κουρδιστάν η ζωή έχει ντυθεί ξανά την πένθιμη περιβολή της, ο Τουρκικός στρατός, ανενόχλητος, ξανακάνει αυτό που γνωρίζει καλά από τα χρόνια των πρώτων Γενοκτονιών και δεν φαίνεται καμιά παρήγορη ελπίδα… Ας ανοίξουμε τους ακουστικούς μας πόρους για να παρεισφρήσει η διδακτική νομοτέλεια της ιστορίας!...
Σίμος Ζαγκανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου