Κείμενο: Χρήστος Γρίδας
Ο Γιάννης Παπατζήκας είναι ένας άνθρωπος που, όπως έχω ξαναγράψει και θα το ξανακάνω, αγαπάει τη δουλειά του. Αυτό το πάθος και η αφοσίωσή του αποτυπώνονται σε κάθε του έργο, κάνοντάς τα ξεχωριστά. Αλλά τι είναι αυτό που πραγματικά τα διαφοροποιεί; Η μοναδικότητα της προσέγγισής του και η αληθινή αγάπη για την τέχνη που υπηρετεί.
Είτε πρόκειται για μια φάτνη, είτε για τα εντυπωσιακά έργα του στο
Πάρκο Μανιταριών, κάθε δημιουργία του φέρει τη δική του σφραγίδα. Η ιδέα του να στηθεί ένα μανιτάρι στην πλατεία Αιμιλιανού ήταν εξαιρετική—κάτι που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια. Και όχι μόνο εκεί, αλλά και σε πολλά ακόμη σημεία της πόλης των Γρεβενών, της λεγόμενης “Πόλης του Μανιταριού”.Για όσους δεν το γνωρίζουν, τα Γρεβενά έχουν ανακηρυχθεί ως η “Πόλη του Μανιταριού”, τίτλος που τους αποδόθηκε πριν από χρόνια. Δυστυχώς, όμως, αυτή η μοναδική ταυτότητα δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να ξεχαστεί σταδιακά. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν είναι αργά. Προσωπικά, βλέπω την τοποθέτηση αυτού του γλυπτού ως ένα θετικό βήμα για την πόλη—μια πόλη που, δυστυχώς, καθημερινά ερημώνει. Αυτή είναι η αλήθεια, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Σήμερα, όμως, έγινε η αρχή. Όπως είπε και ο φίλος μου και δημιουργός του έργου, Γιάννης Παπατζήκας, εύχομαι αυτό το μανιτάρι να γίνει το έμβλημα της πόλης. Να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας δημιουργικής εποχής για τα Γρεβενά μας. Ονειρεύομαι την πόλη να γεμίζει με αντίστοιχα εντυπωσιακά γλυπτά—με τεράστια μανιτάρια, Χαυλιόδοντες, Μαμούθ και όλα τα μοναδικά στοιχεία που έχουμε να αναδείξουμε.
Γιάννη, σου εύχομαι κάθε επισκέπτης που θα έρχεται να θαυμάσει τις δημιουργίες σου, να νιώθει όπως ένιωσα εγώ σήμερα—ενθουσιασμό, υπερηφάνεια και δέος μπροστά στο έργο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου