Όλος ο Βασίλης Σπανούλης είναι η Απόφαση που πήρε το καλοκαίρι του 2010

Τα highlights είναι αμέτρητα, τα νικητήρια καλάθια ανατριχιαστικά, οι τίτλοι και οι προσωπικές διακρίσεις εξασφαλίζουν ένα πανίσχυρο legacy. Όμως τίποτα δεν αποδεικνύει περισσότερο ποιος ήταν ο Kill Bill από την κίνηση με την οποία άλλαξε την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Βασίλης Σπανούλης αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Πήγε στην εξασφαλισμένη θέση του στο Mount Rushmore του

ελληνικού μπάσκετ, προκάλεσε μια ιστορική στιγμή αναγνώρισης με την σύμπνοια των δύο «αιωνίων», υμνείται από τη στιγμή της ανακοίνωσης στα σόσιαλ από χιλιάδες fans που ξεκινάνε από τον τύπο που τον αποθέωνε (ή μπορεί και να τον έβρισε κιόλας κάποτε) στις εξέδρες μέχρι τον Luka Doncic και τον Novak Djokovic.

Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε αυτήν την ιλιγγιώδη καριέρα των 20+2 χρόνων, ξαναπαίζουμε από χθες το φιλμ της με αυθαίρετη επιλογή πλάνων και αφαιρετική σκηνοθεσία…

• Το πρώτο χρυσό. Με την Εθνική Νέων Ανδρών το 2002, ξεπέταγμα σε μια ομάδα που πριν τη διοργάνωση όλοι μιλούσαν για τον Ζήση και τον Ταπούτο.

• Τα χρόνια στο Μαρούσι και η συμμετοχή στη δωδεκάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τότε που κάποιοι (λίγοι) τον θεωρούσαν «προστατευόμενο του Γιαννάκη» (γέλια) κι έλεγαν ότι δεν έχει σουτ (ακόμα περισσότερα γέλια).
• Το πικ εν ρολ γλέντι στο μυθικό ματς με την Team USA στη Σαϊτάμα. Η πρώτη φορά που σιγουρευτήκαμε ότι αν έπρεπε να περάσει μέσα από τοίχο, θα το έκανε.

• Το ΝΒΑ, το μεγάλο What If της καριέρας του. Θα μπορούσαν όλα να είναι πολύ διαφορετικά αν είχε πάει στην ομάδα του Tracy McGrady κρατώντας για τον εαυτό του ότι ήταν «ο Tracy McGrady της Ελλάδας» ή αν είχε παίξει για τον Gregg Popovich όταν οι Spurs πήραν τα δικαιώματά του το καλοκαίρι του 2007. Θα ήταν διαφορετικά, άραγε θα ήταν καλύτερα;
• Το, υποτιμημένο στη συλλογική μνήμη, τέλειο παιχνίδι του στην ήττα από τους Ισπανούς στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ της Μαδρίτης το 2007. Όλοι ασχοληθήκαμε με τη διαιτησία, ξεχνώντας μια μοναδική παράσταση 24 πόντων, 5 ασίστ, μόλις 3 χαμένων σουτ.

• Το χειρόφρενο, λίγες μέρες πριν, που ξάπλωσε κάτω τον Planinic κι έδωσε τη νίκη στην Εθνική με την Κροατία.
• Το άστοχο τρίποντο στην εκπνοή του προημιτελικού με την Αργεντινή στο Πεκίνο. Αν ήταν «δοκάρι και μέσα», ίσως είχαμε κι ολυμπιακό μετάλλιο.
• Πρώτος μεταξύ ίσων στο πιο λαμπρό ραντεβού στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Βερολίνο 2009, κυπελλούχος κι MVP με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
• Τα μεγάλα τρίποντά του στο ατέλειωτο ματς με την Τουρκία το 2009, στο δρόμο για το τελευταίο μετάλλιο της Εθνικής.
• Το πρώτο ματς με τη φανέλα του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Νικητής μέσα σε κόλαση.
• Κωνσταντινούπολη 2012. Η ασίστ για το πεταχτάρι. Το γύρισμα του τροχού.
• Λονδίνο 2013. Πήγε στα αποδυτήρια άποντος. Βγήκε με 22 πόντους κι 6 τρίποντα. O Ολυμπιακός back2back Πρωταθλητής Ευρώπης.

• Μαδρίτη 2015. 11 πόντοι σε 4’44΄΄ απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Ή πώς σβήνεις ένα ως τότε άθλιο ματς με 0/11, διατυπώνοντας τον σύγχρονο ορισμό του refuse to lose. 

• Τα buzzer beaters στο ΟΑΚΑ το 2016 που έδωσαν το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό αφήνοντας άγαλμα 20.000 κόσμο στις εξέδρες κι «αμαυρώνοντας» (ή στην πραγματικότητα στολίζοντας) το αντίο του Διαμαντίδη.

Στις 8 Ιουλίου του 2010 ο LeBron James έβαζε τέλος στο σίριαλ του Decision στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και μετέφερε «τα ταλέντα του» στη Φλόριντα και το Μαϊάμι, φτιάχοντας την super team με τον Wade και τον Bosh. Τρεις μέρες αργότερα, το βράδυ του τελικού του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, γινόταν γνωστό ότι η αντίστοιχη Απόφαση του Βασίλη Σπανούλη ήταν να κάνει την αντίθετη διαδρομή. Έφευγε από τον πρωταθλητή για να πάει σε μια εξίσου super team που όμως κάθε χρόνο της έλειπε κάτι για να κερδίσει. Της έλειπε εκείνος.

https://www.oneman.gr/athlitika/olos-o-vasilis-spanoulis-einai-i-apofasi-pou-pire-to-kalokairi-tou-2010/?utm_source=Contra&utm_medium=BestofNetwork_HP&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos2