Μετά τον απίστευτο, συγκλονιστικό, επικό τελικό με το Νο2 στον

κόσμο ο 35χρονος Ισπανός, μόλις ο έβδομος στην ιστορία που ανατρέπει 0-2 σετ σε τελικό Grand Slam, πήγε στο γυμναστήριο του γηπέδου για να κάνει μια σειρά από ασκήσεις, προκειμένου το σώμα του να αποκατασταθεί σταδιακά ύστερα από μια υπέρ προσπάθεια που κράτησε πέντε ώρες και 24 λεπτά.

Αποκαμωμένος και ταυτόχρονα ευτυχισμένος από το ιστορικό επίτευγμά του, προχώρησε πέρα από τα στατικά ποδήλατα και άφησε το σώμα του να καταρρεύσει πάνω στην μοκέτα, για να πάρει μια βαθιά ανάσα. Για να δώσει στον εαυτό του λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις πετύχει.

Τι πέτυχε; Αυτό που ούτε ο ίδιος δεν πίστευε ύστερα από έξι μήνες μακριά από το υψηλότερο επίπεδο λόγω τραυματισμού, με σπασμένο κόκαλο στο αριστερό πόδι και με τον κορονοϊό να τον επισκέπτεται τον Δεκέμβριο, με αποτέλεσμα να περάσει μοναχικά και σχεδόν εφιαλτικά Χριστούγεννα.

«Για εμένα είναι κάτι το απίστευτο. Πριν από ενάμιση μήνα δεν ήξερα αν θα μπορούσα να παίξω ξανά τένις και σήμερα (σ.σ. Κυριακή 30/01) είμαι μπροστά σας με το τρόπαιο» έλεγε στους δημοσιογράφους με περισσή ειλικρίνεια ο Ράφα, ο οποίος πρόσθεσε το προφανές: «Θα θυμάμαι αυτή την στιγμή για το υπόλοιπο της ζωής μου».

Το υπόλοιπο της αθλητικής του ζωής, καταρχήν, έχει μπροστά σε τέσσερις μήνες το τουρνουά - φετίχ του: Το Roland Garros, με τον φετινό τελικό να είναι προγραμματισμένος δύο ημέρες μετά τα 36α γενέθλιά του. Το πρώτο του Γκραν Σλαμ, το οποίο σήκωσε για πρώτη φορά σε ηλικία 19 ετών, παραλαμβάνοντας το μάλιστα από ένα από τα αθλητικά του είδωλα, τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Ήταν το 2005 και μια τεράστια καριέρα ανοιγόταν μπροστά στον θρασύ νησιώτη με το αριστερό χέρι - σφυρί από το Μανακόρ των Βαλεαρίδων Νήσων. Ελάχιστοι, όμως, μπορούσαν να προβλέψουν ότι, 16 χρόνια αργότερα, ο Ράφα θα είχε προσθέσει σε εκείνο το τρόπαιο άλλα δώδεκα (!) Ρολάν Γκαρός και από δύο στέμματα σε Australian Open, Wimbledon και US Open.

Ο Ναδάλ, όμως, λατρεύει πάντα να διαψεύδει τις προβλέψεις των «ειδικών» και να ξεπερνάει τις απαισιόδοξα χαμηλές προσδοκίες όσων επιμένουν να αμφιβάλλουν γι’ αυτόν (ναι, και όμως υπάρχουν). Στο Melbourne Park, άλλωστε, θριάμβευσε για δεύτερη φορά, αλλά πρώτη ύστερα από 13 ολόκληρα χρόνια. Είναι ο τενίστας με μεγαλύτερη χρονική απόσταση μεταξύ ενός Grand Slam και του επόμενου στο ίδιο τουρνουά.

image

Ναι, οι αριθμοί λένε όλη την αλήθεια (του)

Οι εφημερίδες υποδέχθηκαν τον θρίαμβο του με τίτλους που ταιριάζουν απόλυτα στο εύρος του. «Όταν σου πουν ότι κάτι είναι αδύνατο, σκέψου τον Ράφα» έγραψε η ισπανική «Marca», με την γαλλική «Equipe» να τον χαρακτηρίζει «εξωγήινο». Άδικο έχουν;

Ο Ράφα έγινε ο πρώτος τενίστας με 21 Grand Slam, αφήνοντας πίσω του τα άλλα μέλη του «Big Three», Νόβακ Τζόκοβιτς και Ρότζερ Φέντερερ (από είκοσι έκαστος). Μπροστά του στη λίστα έχει πλέον τρεις γυναίκες: Μάργκαρετ Κερτ (24), Σερένα Γουίλιαμς (23) και Στέφι Γκραφ (22).

Είναι ο τενίστας με τις περισσότερες κατακτήσεις ενός Grand Slam (Roland Garros, 13) και ο μοναδικός, που έχει στην συλλογή του τα τέσσερα Grand Slam και το χρυσό μετάλλιο σε μονό (Πεκίνο, 2008) και διπλό (Ρίο ντε Τζανέιρο, 2016) σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μαζί με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, είναι ο μοναδικός που σε ένα ημερολογιακό έτος έχει κατακτήσει και τα τρία Grand Slam που διεξάγονται σε διαφορετικές επιφάνειες. Ο μοναδικός που συμπλήρωσε δέκα διαδοχικά χρόνια κατακτώντας ένα τουλάχιστον Grand Slam (2005-2014).

Ο μοναδικός που κατέκτησε οκτώ Grand Slam χάνοντας το πολύ ένα σετ σε όλο το τουρνουά και ο μοναδικός με τέσσερα Grand Slam στα οποία δεν έχασε ούτε ένα σετ (Roland Garros, 2008, 2010, 2017 και 2020)!

Ο νεαρότερος που κατέκτησε και τα τέσσερα Grand Slam του σιρκουί (σε ηλικία 24 ετών), ο κάτοχος του μεγαλύτερου σερί νικών σε μια επιφάνεια (81, στο χώμα), ο μοναδικός που στο τέλος του έτους έχει επανακτήσει τέσσερις φορές το νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη, ο μοναδικός που υπήρξε νούμερο 1 σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες (2000, 2010 και 2020). Και πάει λέγοντας, καταγράφοντας και θαυμάζοντας…

image

Οι «ατέλειες» του τέλειου Ράφα

Σε ηλικία 35 ετών και 241 ημερών, έγινε ο τέταρτος γηραιότερος που κατακτά το Australian Open μετά τους Κεν Ρόζγουαλ, Μαλ Άντερσον και Ρότζερ Φέντερερ. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία, όμως, κοιμάται με ανοιχτή την τηλεόραση ή το κομπιούτερ. Φοβάται το σκοτάδι και όταν ήταν μικρός τον έπιανε πανικός και πάντα άφηνε ένα φως ανοιχτό το βράδυ. Αυτή η συνήθεια, επί της ουσίας, δεν έχει αλλάξει.

Επιβεβαιώνει πολύ συχνά το «Και οι άνδρες κλαίνε» του Στέλιου Καζαντζίδη. «Κλαίω πολύ εύκολα. Μικρός έκλαψα με τον ΕΤ και τον Τιτανικό, όταν τον είδα πρώτη φορά στο σινεμά» εξομολογήθηκε σε παλαιότερη του συνέντευξη. Τα δάκρυα μετά το 21ο του Grand Slam, απόλυτα δικαιολογημένα και επιβεβλημένα.

Είναι ψυχοσωματικός σε βαθμό που ο Τζακ Νίκολσον στο «Καλύτερα δεν γίνεται» έμοιαζε (σχεδόν) φυσιολογικός. Όταν σερβίρει, η ίδια τελετουργία: Τραβάει το σορτσάκι, πιάνει τον αριστερό ώμο, τον δεξί, μετά την μύτη, το αριστερό αυτί, ξανά τη μύτη, το δεξί, σκάει τρεις φορές το μπαλάκι και σερβίρει.

Δεν σταματάει, όμως, εκεί. Φροντίζει να μην πατάει τις γραμμές του γηπέδου όταν μπαίνει πρώτη φορά και, στα διαλείμματα ανάμεσα στα γκέιμ, βάζει το μπουκάλι με το ενεργειακό ποτό με το λογότυπο να κοιτάει προς το γήπεδο και μετά κάνει το ίδιο και με το μπουκάλι του νερού. Εσχάτως, διπλώνει και τις πετσέτες. Και ναι, όλα αυτά τον βοηθούν να παραμένει απόλυτα συγκεντρωμένος στον στόχο του, όσο εκνευριστικά και να είναι.

Ναδάλ

Ατέλειες (αλήθεια, είναι τέτοιες;) ενός τέλειου αθλητή (αλήθεια, υπάρχει τέτοιος;), ο οποίος έχει έναν αστεροειδή με το όνομά του που βρίσκεται μεταξύ Άρη και Κρόνου, έχει πάθος με την σοκολάτα γάλακτος (η σύζυγός του, Σίσκα, του την κρύβει), παράτησε το σχολείο τέσσερις τάξεις πριν το ολοκληρώσει, λατρεύει την Ρεάλ Μαδρίτης (παρ’ ότι ο θείος του Μιγέλ Άνχελ έπαιξε στην Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ) αλλά, πάνω απ’ όλα, φροντίζει να βοηθάει όσους το έχουν περισσότερο ανάγκη.

Αμέτρητες οι γνωστές (και κυρίως άγνωστες) δωρεές του, συγκλονιστική η στιγμή όπου σήκωσε μανίκια και βοήθησε στον καθαρισμό από συντρίμμια και λάσπες στο πληγέν Σαν Γιορένς της Μαγιόρκα, όπου τον Οκτώβριο του 2018 οι πλημμύρες παρέσυραν τα πάντα και άφησαν στο πέρασμά τους 13 νεκρούς.

Ο Ράφα, ο οποίος εκτός από την σκληρή δουλειά του εθελοντή πρόσφερε και ένα εκατομμύριο ευρώ, αναγνωρίστηκε ως «επίτιμος υιός» της πόλης. Μια τιμή που, για τον ίδιο, έχει μεγαλύτερη αξία και από τους 90 τίτλους που έχει κατακτήσει ή τα πάνω από 120 εκατομμύρια ευρώ που έχει βγάλει μόνο από τις επιτυχίες του μέσα στα κορτ.

Ο νέος βασιλιάς του τένις έβαλε το όνομά του δίπλα σε μύθους του αθλητισμού όπως ο Πελέ (τρία Παγκόσμια Κύπελλα), ο Μάικλ Φελπς (23 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στην κολύμβηση), ο Μπιλ Ράσελ (έντεκα πρωταθλήματα του ΝΒΑ), ο Γιουσέιν Μπολτ (οκτώ χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στον στίβο) ή ο παλαίμαχος εδώ και λίγες ώρες Τομ Μπρέιντι (εφτά Super Bowl).

Και, όπως του αρμόζει για τα επιτεύγματά του, δέχθηκε συγχαρητήρια ακόμα και από την βασιλική οικογένεια της Ισπανίας. «Ράφα, μας τελειώνουν τα κοσμητικά επίθετα. Δεν υπάρχουν εμπόδια για όποιον δεν έχει όρια. Εκπροσωπείς το καλύτερο τένις στον κόσμο» ήταν το αποθεωτικό tweet κατευθείαν από το παλάτι.