Ήταν πρώτη Μαΐου. Όμως έμοιαζε με κακόγουστο πρωταπριλιάτικο ψέμα, όταν ο Άιρτον Σένα έχανε τη ζωή του στο ιταλικό Grand Prix, πριν 29 χρόνια.Όμως οι θρύλοι είναι αθάνατοι.
Είναι μερικές στιγμές που σημαδεύουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Κάποια γεγονότα που όλοι θυμούνται πού ακριβώς βρίσκονταν και τι έκαναν όταν συνέβαιναν. Μια τέτοια στιγμή ήταν αυτή της είδησης του θανάτου του Άιρτον Σένα. Θαρρείς και σαν ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, ο κατά πολλούς κορυφαίος πιλότος όλων των εποχών στη Formula 1 «έσβησε» εκεί που μεγαλουργούσε, στην πίστα…
Ήταν 1η Μαΐου του 1994, όταν συνέβη το μοιραίο. Ο
τότε 34χρονος Βραζιλιάνος πιλότος «μπήκε» στη στροφή Ταμπουρέλο στο
ιταλικό Grand Prix με 217 χλμ. την ώρα, η Williams δεν υπάκουσε ποτέ
στην εντολή του για στροφή και το κακό έγινε. «Η αίσθηση του φόβου πάντα υπάρχει. Η πρόκληση είναι να ανακαλύψεις νέους κινδύνους», είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο και τα σχόλια περιττεύουν…
Οι οιωνοί ήταν άσχημοι από την αρχή του weekend. Ο τραυματισμός του Ρούμπενς Μπαρικέλο στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής στην πίστα της Ίμολα και ο θάνατος του Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ
κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών είχαν αναστατώσει τον Σένα, ο
οποίος προσπαθούσε να αποτρέψει τη διεξαγωγή του Grand Prix. Οι δικοί
του άνθρωποι λένε ακόμη και σήμερα πως ο συνήθως ατρόμητος Σένα έμοιαζε να έχει ένα κακό προαίσθημα. Και δυστυχώς βγήκε αληθινός…
Η κοπέλα του, Αντριάνα, τον είχε δει αν κλαίει και να παρακαλάει να μην τρέξει κανείς οδηγός σε αυτή την πίστα, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε. «Θέλω
να ζω, γεμάτος πολύ έντονα. Ποτέ δεν ήθελα να ζω με… εκπτώσεις,
ταλαιπωρημένος από αρρώστια ή τραυματισμό. Αν μου συμβεί κάποιο ατύχημα
που θα μου κοστίσει τη ζωή, ελπίζω αυτό να κρατήσει ένα δευτερόλεπτο»,
είχε ξεκαθαρίσει σε παλαιότερη συνέντευξη του. Τουλάχιστον, όπως ήθελε
δεν ταλαιπωρήθηκε ποτέ, αφού όσο τραγικό και αν είναι, ο θάνατός του
ήταν ακαριαίος.
Λίγες μέρες μετά αποκαλύφθηκε πως στο διαλυμένο μονοθέσιο του Σένα βρέθηκε μια σημαία της Αυστρίας. Ο αδικοχαμένος θρύλος είχε σκοπό να τη σηκώσει ψηλά εφόσον νικούσε, για να τιμήσει τη μνήμη του Ρατσενμπέργκερ. Γιατί τέτοιος άνθρωπος ήταν…
«Ήμουν ένας από αυτούς που σχεδίασαν το όχημα στο οποίο πέθανε
ένας σπουδαίος άνθρωπος. Ξέρω ότι έκανα κάτι λάθος, δεν με ενδιαφέρει αν
αυτό το λάθος προκάλεσε το δυστύχημα, αλλά το γεγονός ότι εγώ σχεδίασα
κάτι λανθασμένα με βαραίνει και δεν θα έπρεπε να έχω επιτρέψει να
χρησιμοποιηθεί στο μονοθέσιο», είπε ο χαρακτηριστικά μετά το
ατύχημα ο Άντριαν Νίουι, που μαζί με τον Πάτρικ Χεντ, τότε τεχνικό
διευθυντή της Williams, αν και απαλλαχθήκαν των κατηγοριών στο
δικαστήριο, δεν ξεπέρασαν ποτέ το σοκ, με τον πρώτο να προσθέτει πως «θα θεωρώ για πάντα υπεύθυνο τον εαυτό μου για τον θάνατο του Άιρτον. Είμαι υπεύθυνος, αλλά όχι ένοχος».
Η κυβέρνηση της Βραζιλίας κήρυξε τριήμερο πένθος στη χώρα, όπου ο Άιρτον Σένα λατρευόταν και λατρεύεται ακόμη σαν Θεός.
Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αν και η πρωτομαγιά θεωρείται η γιορτή της
φύσης, ένα σφίξιμο νιώθουν όλοι όσοι τον παρακολούθησαν έστω και μια
φορά να τρέχει…
Ακόμη και ολόκληρη «σελεσάο», η ποδοσφαιρική ομάδα της εθνικής
Βραζιλίας, την ώρα των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του Παγκοσμίου
Κυπέλλου στις ΗΠΑ, λίγους μήνες μετά τον θάνατό του, δεν τον ξέχασε
αφιερώνοντάς του τον τίτλο. «Σένα, τρέξαμε μαζί σου. Το τέταρτο Μουντιάλ
είναι δικό μας», ανέφερε το πανό που είχαν σηκώσει Ρομάριο, Μπεμπέτο,
Ταφαρέλ, Ντούνγκα και οι άλλοι αστέρες.
Δέκα, μόνο δέκα, χρόνια μετρούσε ο Άιρτον Σένα στη Formula 1.
Πρόλαβε όμως να αφήσει για πάντα το στίγμα του σε αυτή. Η ταχύτητα, το
όριο και το ρίσκο ήταν συνδεδεμένα με τον Βραζιλιάνο πιλότο. «Οι αγώνες, ο ανταγωνισμός είναι μέσα στο αίμα μου, είναι μέρος του εαυτού μου. Θα μπορούσα να το έκανα αυτό για όλη μου τη ζωή», είχε πει. Πού να ήξερε, όμως, ότι αυτή θα ήταν τόσο σύντομη…
Άρχισε την καριέρα του από την Toleman, ενώ οι Lotus και Williams ακολούθησαν. «Όταν
φτάνεις το όριο σου, κάτι συμβαίνει και πας λίγο παραπάνω. Με τη δύναμη
του μυαλού σου, την αποφασιστικότητα σου, το ένστικτο και την εμπειρία
μπορείς να φτάσεις ψηλά...», ήταν το μότο του.
Στη δεκαετή καριέρα του συμμετείχε σε 162 Grand Prix, είδε την καρό
σημαία 41 φορές, ενώ σε 80 αγώνες εκπροσώπησε την ομάδα του στο βάθρο
και πανηγύρισε τρεις παγκόσμιους τίτλους με την ομάδα της McLaren. «Δεν
είμαι κατασκευασμένος για τη δεύτερη ή την τρίτη θέση. Είμαι
κατασκευασμένος για να νικάω. Όταν είσαι δεύτερος, είσαι πρώτος από
αυτούς που έχασαν», συνήθιζε να λέει.
Τα εγκώμια των αντιπάλων του καταδεικνύουν το μεγαλείο του. «Ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών», είχε παραδεχτεί ο... δύσκολος στα εγκώμια Νίκι Λάουντα. Ακόμη και ο μεγάλος ανταγωνιστής του, Αλέν Προστ, με τον οποίο είχαν κονταροχτυπηθεί πολλές φορές, του είχε βγάλει το καπέλο. «Είμαι
υπερήφανος που τον αντιμετώπισα. Σε επαγγελματικό επίπεδο ήταν ο
μοναδικός οδηγός που σεβάστηκα. Στη μνήμη του Άιρτον δεν θα οδηγήσω ξανά
μονοθέσιο της Formula 1», είπε όταν αποσύρθηκε.
Και μπορεί να μην είναι ο πιλότος με τους περισσότερους τίτλους ή τις περισσότερες νίκες, αλλά για τους θαυμαστές του θα είναι για πάντα το νούμερο «1». Ένας πραγματικός θρύλος. Και οι θρύλοι δεν πεθαίνουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου