Η πρώτη ταινία που γυρίζεται στα Γρεβενά.
Γράφει ο Αλέξανδρος ΤΖΙΟΛΑΣ ©
Είναι αρχές της δεκαετίας του ’60 και μία ομάδα καλλιτεχνών αποφασίζουν να εγκατασταθούν στα Γρεβενά μαζί με τον Γάλλο σκηνοθέτη Claude Bernard-Aubert.
Λίγοι στην πόλη ενδιαφέρονται για το γεγονός.
Είναι ίσως η πρώτη ταινία της οποίας τα γυρίσματα γίνονται στην
περιοχή των Γρεβενών, αν εξαιρέσει κανείς τις πρώτες ταινίες των Αφων Μανάκια, πριν από 50 χρόνια, που έκαναν γνωστά τα Γρεβενά σε όλα τα Βαλκάνια.Ακολούθησαν πολύ αργότερα[1] : ο ‘’Μεγαλέξαντρος’’ (1980) του Θεοδ. Αγγελόπουλου και ‘’Η φωτογραφία’’ (1986) του Ν. Παπατάκη.
Ενα μεγάλο μέρος των γυρισμάτων της ταινίας έγιναν στον Βενέτικο και μάλιστα μπροστά στη Γέφυρα του Σπανού!
Δεν γνωρίζουμε πως και γιατί επιλέχθηκαν τα Γρεβενά και μάλιστα η συγκεκριμένη θέση για τα γυρίσματα. Ο Γάλλος σκηνοθέτης αναφέρει σε συνέντευξή του ότι : είχε από μικρός μία αγάπη για την Ελλάδα διαβάζοντας την αρχαία ιστορία καθώς και αρχαίο κείμενο. Γνώριζε τον Κ. Καραγιάννη και είχε μία συνεργασία με την Μελίνα Μερκούρη (μέσω του Ζυλ Ντασέν) όπου του έδωσε συστάσεις και οδηγίες για το πως θα κινηθεί στην Ελλάδα. Όταν ήρθε στην χώρα μας ο Κ. Καραγιάννης τον γύρισε σε όλη την Ελλάδα, λέει, «με πήγε παντού». Στην Αθήνα ένα βράδι ο Τσιτσάνης έπαιξε ειδικά γι’ αυτόν σε μία βραδινή έξοδο στην ταβέρνα όπου έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε και «μου έμεινε χαραγμένη στην μνήμη μου», λέει, και «έτσι ήθελα οπωσδήποτε να παίξει στην ταινία», θυμάται.
Η υπόθεση της ταινίας ήταν η εξής :
Ο Πραξός είνα μικρό ελληνικό ορεινό χωριό σε μία κατεχόμενη χώρα που ξαφνικά αντιλαμβάνεται ένα πόλεμο που συνέβαινε γύρω του αλλά το χωριό αγνοούσε επιδεικτικά. Όμως όταν ένα κατοχικό απόσπασμα διέρχεται έξω από το χωριό ένας στρατιώτης του δολοφονείται. Ετσι το χωριό περικυκλώνεται από το στρατό του εχθρού που ζητάει εκδίκηση για το θάνατο ενός στρατιώτη. Ο στρατός φρουρεί τη γέφυρα που είναι η μόνη οδός εφοδιασμού του πληθυσμού. Ωστόσο όλοι οι κάτοικοι ήταν μαζί την στιγμή της δολοφονίας στο γλέντι μίας βάφτισης ενός γιού σε έναν από τους χωριανούς και τα όπλα τους τα είχαν αφήσει όλα στο Δημαρχείο και είναι όλα πλήρη. Έτσι το μυστήριο μεγαλώνει και οι χωριανοί δηλώνουν αθώοι. Όσοι επιχειρούν να διαφύγουν εκτελούνται και το χωριό μπαίνει σε κλοιό πολιορκίας. Η επίθεση των εχθρών θα το αφήσει καμένο και λεηλατημένο, με νεκρούς και πολλά θύματα βιασμού. Οι επιζώντες αποφασίζουν να απαντήσουν: κάθε ώρα ένας άντρας θα διασχίζει τη γέφυρα που είναι η μόνη οδός εφοδιασμού για τον πληθυσμό. Η δράση αυτή, η οποία οδηγεί στο θάνατο όλων όσων συμμετέχουν σε αυτήν, συνεχίζεται μέχρι την αυγή της τρίτης ημέρας.Μετά από πολλές τέτοιες θανατηφόρες απόπειρες το χωριό αποφασίζει να κατέβει στο ποτάμι και ένας-ένας από τους χωριανούς αυτοκτονεί μπροστά στα μάτια των στρατιωτών και των αρχηγών του, που παρατηρούσαν «σαστισμένοι» από την απέναντι όχθη και οι οποίοι παθαίνοντας ένα ‘‘σοκ’’ φεύγουν περίσκεπτοι και λυπημένοι.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο "Α' Ανδρικού Ρόλου" με τον Τίτο Βανδή, στο "Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1962". Ο σκηνοθέτης Claude Bernard-Aubert στην συνέντευξή του αναφέρει ότι δεν έτυχε καλής υποδοχής από το κοινό του Φεστιβάλ, που είχε αντιρρήσεις για την παρουσία ενός μη Ελληνα στις συμμετοχές, καθότι το κοινό θεωρούσε τοτε ότι η διοργάνωση αφορούσε κυρίως Έλληνες σκηνοθέτες. Την ταινία τελικά έπαιξε με καλές κριτικές στην Γαλλία (την πατρίδα του, όπου άλλαξε τίτλο και αφίσα, βλ. σχετική εικόνα). Διακινήθηκε στο εξωτερικό σε πολλές χώρες μέχρι και την Ν. Κορέα.
Στοιχεία της ταινίας – Δημιουργοί & Ηθοποιοί :
Στην ταινία τελικά δόθηκαν τρεις τίτλοι ανάλογα με το κοινό/χώρα προβολής. 1ος Τίτλος στην Ελλάδα : Πολιορκία – 2ος Τίτλος στα Αγγλικά : Down on the third day [Την αυγή της τρίτης μέρας] – 3ος Τίτλος στα Γαλλικά : Les moutons de Praxos [Τα πρόβατα του Πραξού] αλλά υπήρξε και ο τίτλος «À l'aube du troisième jour» όπως φαίνεται και σε σχετική αφίσα που κυκλοφόρησε διεθνώς.
Η ταινία ήταν Γαλλικής & Ελληνικής παραγωγής, γυρισμένη εξ' ολοκλήρου στην Ελλάδα.
Προβλήθηκε τη σαιζόν 1962-1963 και έκοψε 6.716 εισιτήρια. Ήρθε στην 74η θέση σε 82 ταινίες.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Γαλλία το 1963, ενώ στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο του 1962.
Σενάριο: Κώστας Καραγιάννης , Κλοντ Μπερνάρ Ομπέρ (Claude Bernard-Aubert)
Φωτογραφία: Ντίνος Κατσουρίδης
Μουσική σύνθεση: Ζοζέφ Κοσμά , Βασίλης Τσιτσάνης
Παραγωγός: Κώστας Καραγιάννης
Εταιρία παραγωγής: Lodice
Ηθοποιοί: Τίτος Βανδής , Μαριάννα Κουράκου , Αλέκα Παΐζη , Γιώργος Φούντας , Μαλαίνα Ανουσάκη , Γιάννης Κοντούλης , Κώστας Μπαλαδήμας , Άννα Παϊτατζή , Κούλα Αγαγιώτου , Θάνος Κανέλλης , Φρίξος Νάσσου , Βασίλης Μεσολογγίτης.
Ο Κοζανίτης Νίκος Κουρού σε ειδική μελέτη του για τις χαμένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αναφέρει ότι και αυτή η ταινία αγνοείται και δεν υπάρχει «κόπια» της.
Γράψαμε στον Claude Bernard-Aubert να έχουμε μία επικοινωνία και να μας χορηγήσει ένα αντίγραφο της ταινίας ώστε να προβληθεί στον τόπο που γυρίστηκε, προσκαλώντας τον να έρθει μετά από χρόνια στην πόλη όπου φιλοξενήθηκε με αγάπη και του συμπαραστάθηκε στο σημαντικό αυτό έργο του.
Περισσότερα και φωτογραφίες στον ιστότοπο : http://grebena.blogspot.com/
(φωτ. Στο κέντρο ο σκηνοθέτης Claude Bernard-Aubert, στην κάμερα ο Ντίνος Κατσουρίδης δίπλα στην κοίτη του Βενέτικου – Κάτω : Ο γάλλος σκηνοθέτης στις μέρες μας).
[1] Ταινία με τον ίδιο τίτλο «ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ» γυρίστηκε και στις μέρες μας το 2018 από τον Βασ. Τσικάρα που έκανε και την ταινία «Έξοδος 1826» (2017).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου