Η
καταδύτρια φαινόμενο της Βρετανίας ήθελε να σταματήσει τον
πρωταθλητισμό και απλά να επιστρέφει σπίτι της και να διαβάζει για το
σχολείο όπως κάθε φυσιολογικό παιδί. Ευτυχώς, η αγάπη της για το άθλημα
την κράτησε στις πισίνες και έτσι κατάφερε να ζήσει μεγάλες στιγμές
μόλις στα 18 της χρόνια.
Ο πρωταθλητισμός δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ εύκολος, ειδικά για τα νέα παιδιά που βλέπουν τους φίλους τους να ζουν
διαφορετικά. Αυτές τις θυσίες που χρειάζεται να κάνει κανείς για να κατακτήσει τις αρένες πρέπει να μην τις θεωρεί θυσίες αλλά να νιώθει πως είναι ο απόλυτος προορισμός του η νίκη. Σε όλη αυτή την πορεία, κάποια στιγμή, έστω για λίγο θα νιώσει κανείς πως θέλει να κάνει ένα βήμα πίσω. Αυτό συνέβη στη Βρετανίδα πρωταθλήτρια των καταδύσεων Αντρέα Σπεντολίνι Σιριέξ, που όμως ευτυχώς δεν τα παράτησε.Ξεκίνησε να αγωνίζεται στις διεθνείς πισίνες το 2018, όταν ήταν μόλις 13 ετών και την ίδια χρονιά πήρε το πρώτο της μετάλλιο σε εθνικό επίπεδο στα 10μ συγχρονισμένης κατάδυσης μαζί με τη Τζόσι Ζίλιγκ ενώ στο ατομικό (10μ πλατφόρμας) κατετάγη 4η. Την επόμενη χρονιά, με νέα παρτενέρ την Έμιλι Μάρτιν, αγωνίστηκαν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων και κέρδισαν στην κατηγορία των γυναικών. Το 2020, σε μία σχετικά νεκρή χρονιά, η νεαρή Βρετανίδα έκανε ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα κερδίζοντας το πρώτο της χρυσό σε Γκραν Πρι καταδύσεων ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε και δύο μετάλλια σε Εθνικά πρωταθλήματα. Θα ακολουθούσαν δύο μαγικά χρόνια, τα οποία όμως θα συνοδεύονταν από τη σκέψη να τα παρατήσει όλα και να γίνει «ένα φυσιολογικό παιδί όπως όλα».
Το 2021 έκανε το ξέσπασμά της, με δύο χάλκινα μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών/γυναικών (ομαδικό και 10μ πλατφόρμα) ενώ το ίδιο καλοκαίρι έκανε το ντεμπούτο της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν και μόλις 17 ετών, βρισκόταν ανάμεσα στις κορυφαίες καταδύτριες όλου του κόσμου και, μάλιστα, κατάφερε να βρεθεί και στον τελικό των 10μ. Εκεί, κατετάγη στην τιμητική 7η θέση. Για να φτάσει μέχρι εκεί είχε περάσει πολλά, είχε πιεστεί πολύ, είχε κάνει θυσίες, είχε κουραστεί.
«Ήμουν πρόθυμη να πετάξω 10 χρόνια σκληρής δουλειάς, φοβόμουν»
Και όλα αυτά μαζί έγιναν μια σκιά που την κάλυψε, την έκανε να νιώσει φόβο για το νερό. Το νερό, που νιώθει φυσικό της περιβάλλον αφού από μικρό παιδί ζει στις πισίνες. «Δεν ήθελα να ανέβω στην πλατφόρμα και να πηδήξω μέσα στο νερό. Ήθελα να γυρίσω σπίτι μου και να κάνω απλά τις ασκήσεις του σχολείο, όπως τα νορμάλ παιδιά. Έφτασα στο σημείο που έχασα το πάθος μου για τις καταδύσεις και ήμουν πρόθυμη να πετάξω στα σκουπίδια 10 χρόνια σκληρής δουλειάς». Προσπάθησε πολύ να επανέλθει αλλά το μυαλό της δεν έδινε την εντολή που έπρεπε στο κορμί της: «Έχεις δει καταδύτες που πρωτοξεκινούν τις βουτιές; Δεν μπορούσα να κάνω ούτε αυτό που κάνουν εκείνοι» είπε και εξήγησε: «Ήταν πολύ δύσκολο αυτό που περνούσα γιατί δεν ήξερα γιατί το νιώθω αυτό. Μπορούσα να κάνω τις βουτιές σωματικά αλλά πνευματικά δεν μπορούσα με τίποτα». Και κάπου εκεί ήρθε ο παραλληλισμός με τη Σιμόν Μπάιλς και η ιστορία της δημοφιλούς γυμνάστριας τη βοήθησε περισσότερο από όσο περίμενε: «Αυτά είναι φράγματα τα οποία βρίσκουν μπροστά τους όσοι κάνουν «ακροβατικά». Είναι σαν αυτό που βίωσε η Σιμόν. Πρέπει να μιλήσουμε γι/ αυτό γιατί νιώθεις πολύ μόνος σου σε αυτές τις περιστάσεις. Δεν ήθελα να σταματήσω επειδή δεν μου άρεσε το άθλημα αλλά επειδή φοβόμουν πολύ. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ ούτε στο σχολείο γιατί ήμουν συγκεντρωμένη στον φόβο μου στις καταδύσεις. Όμως αντιλήφθηκε πως της αρέσει να κάνει αυτά που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν μπορούν: «Κατάλαβα πως αυτό, δεν ήταν αυτό που ήθελα. Μου αρέσει να κάνω πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν και να είμαι διαφορετική».
Το 2022 για την ίδια ήταν μία χρονιά επανάσταση. Παρ’ όλο που είναι μόλις 18 ετών, κατάφερε να δημιουργήσει μία συλλογή μεταλλίων που άλλοι δεν καταφέρνουν να φτιάξουν σε ολόκληρη την καριέρα τους. Έχοντας, νωρίτερα, καταφέρει να βρει το φως μέσα στη μαυρίλα του φόβου της για τις βουτιές.
Εννέα μετάλλια μέσα σε μία μόνο χρονιά. Χάλκινο με το ομαδικό στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης, δύο χρυσά και ένα ασημένιο (ατομικά) στους Κοινοπολιτειακούς του Μπέρμιγχαμ, δις πρωταθλήτρια Ευρώπης (10μ συγχρονισμένο/απλό) και ένα χάλκινο στο ομαδικό στο πρωτάθλημα της Ρώμης και η χρονιά έκλεισε με την ίδια να αναδεικνύεται Παγκόσμια πρωταθλήτρια στις νεάνιδες στα 10μ ενώ κατέκτησε και ένα χάλκινο στο ομαδικό στην ίδια διοργάνωση.
Η χρονιά ολοκληρώθηκε με τη Σπαντολίνι-Σιριέξ να έχει βρει τη δύναμή της, εντός κι εκτός πισίνας, και να έχει καταφέρει να βγει από τον φαύλο κύκλο της φοβίας. Και μάλλον το δεύτερο αξίζει περισσότερο χρυσό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου