Έμοιαζε, λένε, στον Λορέντζο Ινσίνιε, παλιά bandiera των Vesuviani. Όχι μόνο επειδή έπαιζε μπροστά, αλλά και στη σωματοδομή και την μπάλα που ήξερε. Στα 17 του κλήθηκε να συμμετάσχει με τη μεγάλη ομάδα στο τουρνουά Viareggio, στο οποίο μάλιστα σκόραρε. Όμως σε αντίθεση με τις ιστορίες των wonderkid, που κόντρα σε όλα φτάνουν στην κορυφή, η καριέρα του Ντι Τζιοβάνι δεν απογειώθηκε ποτέ. Το αντίθετο. Η Νάπολι τον έστειλε δανεικό στην Serie D, μια κίνηση που κάνουν οι ομάδες για να διαπιστώσουν αν ο παίκτης έχει τη θέληση και μπορεί.
Ο Ρενάτο ίσως μπορούσε, όμως μάλλον δεν ήθελε…
Σταμάτησε τις προπονήσεις και αποφάσισε να διαθέσει τον χρόνο του εντελώς διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο παρέμεινε στην ζωή του μόνο ως χόμπι, αφού με τους φίλους συνέχισε να πηγαίνει στα εντός έδρας της Νάπολι. Στην curva είχε καλές επαφές. Ήταν βαφτισιμιός του γνωστού οπαδού των Partenopei, Αλμπέρτο Ματέρα, επικεφαλής των Ultras72. Ενός capotifoso με βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί «συνάδελφοί» με εμπρησμό σε τμήμα του San Paolo το 2005, ένοπλη ληστεία το 2006, σύλληψη για τα σοβαρά επεισόδια σε ένα ματς με την Αβελίνο που οδήγησε στον θάνατο του πιτσιρικά οπαδού της Νάπολι, Σέρτζιο Ερκολάνο, το 2007.
Ο κύκλος του Ντι Τζιοβάνι δεν ήταν αυτός που θα τον έβαζε στον ίσιο δρόμο και δυστυχώς δεν αποτελεί έκπληξη ότι βρισκόταν ήδη στο μικροσκόπιο των Αρχών, που τον παρακολουθούσαν από καιρό επειδή είχε ενταχθεί στο Clan με όνομα “Vigilia” και είχε σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα. Τον Οκτώβριο του 2016, τρεις μήνες πριν το μοιραίο μεσημέρι, είχε συλληφθεί μαζί με ακόμα 4 άτομα καθώς πουλούσαν μαριχουάνα και χασίς, όμως το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν λειτούργησε αποτρεπτικά για τη συνέχεια, αλλά οδήγησε στο τραγικό φινάλε.
Η Αστυνομία έψαχνε την υπόθεση κρίνοντας ότι είχε παραβιάσει τα σύνορα των περιοχών που ορίζονται από τις φαμίλιες και βρέθηκε στη μέση ενός «ναρκο-πολέμου» ανάμεσα στο δικό του Clan και αυτό των Sorianiello, καθώς πουλούσε εκτός των επιτρεπόμενων περιοχών. Από το λεωφορείο και το χαμόγελο με τη φόρμα της αγαπημένης του ομάδας, μέσα σε λίγους μήνες σκόρπισε την απόλυτη θλίψη καθώς βρέθηκε νεκρός στη μέση του δρόμου, καλυμμένος με ένα σεντόνι.
Σε ένας μέρος που τα παιδιά μαθαίνουν από μικρά να πυροβολούν, ο Ρενάτο θεωρούνταν από όλους ταλέντο και είχε στα πόδια του ένα «όπλο» που σε μετρημένους χαρίστηκε. Την ικανότητα στο ποδόσφαιρο, μια θέση στους μικρούς της Νάπολι, κάτι που, ειδικά για το μέρος όπου μεγάλωσε, αποτελούσε μια σπάνια ευκαιρία να «δραπετεύσει», να αλλάξει για πάντα τη ζωή του παίρνοντας έναν δρόμο που δεν βρίσκεται μπροστά σε όλους.
Το όνειρο ήταν εκεί, αλλά δυστυχώς το έζησε για λίγο χωρίς να καταφέρει να γλυτώσει από έναν κόσμο που ποτέ δεν διάλεξε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου