Προς απόλυση μετά από μόλις επτά ματς: Το… αγροτικό του Αντσελότι πριν κατακτήσει τα πάντα

Το sport-fm.gr ψαχουλεύει τις περιπέτειες του Κάρλο Αντσελότι πολύ πριν γίνει ο Μίδας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Μόλις δεις το φρύδι να σηκώνεται με τον χαρακτηριστικό τρόπο, το ματς έχει τελειώσει. Τι κι αν έδειξε να έχει αφήσει στο παρελθόν τις μέρες δόξας του, όταν κατέγραψε συνεχόμενα μέτρια περάσματα από Μπάγερν Μονάχου, Νάπολι και Έβερτον μεταξύ 2016 και 2021;

Ο Κάρλο Αντσελότι επέστρεψε εντυπωσιακά, αναλαμβάνοντας

ξανά τη Ρεάλ Μαδρίτης και οδηγώντας την στην κατάκτηση του Champions League, του πρωταθλήματος της La Liga, των Super Cup εντός κι εκτός συνόρων αλλά και του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων.

Οδεύοντας για τα 64 του χρόνια, ο Ιταλός προπονητής έχει εξελιχτεί στον Μίδα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όντας ο μοναδικός με τέσσερα Champions League στην τεράστια καριέρα του – καθώς και ο μόνος με εννέα τίτλους διασυλλογικών διοργανώσεων της UEFA.

Και μπορεί να έχουμε συνδυάσει τον Αντσελότι με την αφρόκρεμα, τα μεγάλα γήπεδα και βαριές φανέλες όπως εκείνες της Ρεάλ και της αγαπημένης του Μίλαν, όμως το ξεκίνημά του το μακρινό 1995 ήταν πολύ διαφορετικό. Το... αγροτικό του Καρλέτο βλέπετε, έγινε στη Serie B και στον πάγκο της άσημης Ρετζιάνα. Κράτησε μόλις έναν χρόνο, αλλά πιθανότατα ήταν ο πιο δύσκολος στην καριέρα του...

Ο Σάκι και η Ρετζιάνα

Σαν ποδοσφαιριστής, ο Αντσελότι είχε μία λαμπρή καριέρα σε Πάρμα, Ρόμα και Μίλαν μεταξύ 1976 και 1992. Μεταξύ «τζαλορόσι» και «ροσονέρι» θα κατακτούσε τρία πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, ένα Supercoppa Italiana, δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα Ευρωπαϊκό Super Cup και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ θα φορούσε και 26 φορές τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας.

Το αντίο στην ενεργό δράση ήρθε σε ηλικία 33 ετών το ’92, με τον νεαρό τότε Ιταλό να ακολουθεί μαθήματα προπονητικής στο Κοβερσιάνο, το αρχηγείο ουσιαστικά της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Κάπως έτσι, μπήκε στο επιτελείο του άλλοτε προπονητή του στη Μίλαν, Αρίγκο Σάκι, στην εθνική Ιταλίας. Στο πλάι του, θα βίωνε την οδυνηρή απώλεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου στον τελικό της Καλιφόρνια το 1994, με το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζο.

Έναν χρόνο αργότερα όμως, το 1995, θα παρουσιαζόταν στον Αντσελότι η πρόκληση του να αναλάβει έναν σύλλογο... μόνος του. Η Ρετζιάνα, που είχε μόλις υποβιβαστεί στη Serie B μετά από μια διετία στα σαλόνια, τον προσέλαβε για να την οδηγήσει ξανά στη μεγάλη κατηγορία.

Η «γκρανάτα» βρισκόταν σε μια περίεργη περίοδο. Ιδιοκτήτης ήταν ο ιδιόρρυθμος Φράνκο Νταλ Τσιν, άλλοτε εμβληματικός γενικός διευθυντής της Ουντινέζε, που είχε φέρει τον Ζίκο στο «Φριούλι» το 1983.

Την προεδρία της ομάδας πάντως είχε ο οινοπαραγωγός Λουτσιάνο Φαντινέλ, που το καλοκαίρι εκείνο θα την άφηνε στον αδερφό του, Λόρις. Η διοίκηση αποφάσισε να ρισκάρει προσλαμβάνοντας έναν άπειρο προπονητή, που δεν είχε καν ακόμα το απαιτούμενο δίπλωμα.

Ο Αντσελότι προσέγγισε τον Τζόρτζιο Κιασκίνι για να γίνει βοηθός του αλλά να είναι στα χαρτιά ο πρώτος προπονητής. Οι δυο τους θα γίνονταν αχώριστοι και θα δούλευαν μαζί μέχρι το 2014...

Ξεκίνημα με το αριστερό

Η θερινή μεταγραφική περίοδος του 1995 ήταν πολυάσχολη για τη Ρετζιάνα. Το μεγάλο όνομα, ο Πάουλο Φούτρε, αποχώρησε, όπως και ο μετέπειτα μέσος των Άγιαξ, Γιουβέντους και Ντόρτμουντ, Σάντεϊ Ολίσε – συν τους επίσης αξιόλογους Φραντσέσκο Αντονιόλι και Νταβίντε Ντιονίτζι.

Ο Μάρκο Μπαλότα αποκτήθηκε για να υπερασπιστεί την εστία των υποβιβασμένων, όντας ήδη τότε 31 ετών – αργότερα θα έπαιζε μέχρι τα 44 του χρόνια στη Serie A και στο Champions League.

Το υπόλοιπο ρόστερ αποτελούταν κυρίως από παίκτες που γνώριζαν τη Serie B και που έβλεπαν αυτή τη σεζόν ως ευκαιρία να παίξουν στη μεγάλη κατηγορία.

Συνολικά, 20 παίκτες αποχώρησαν και δώδεκα αποκτήθηκαν, με τη μεγάλη πρεμιέρα του Κάρλο Αντσελότι να ορίζεται για τις 27 Αυγούστου, όταν η ομάδα του θα υποδεχόταν στο νεότευκτο “Stadio Giglio” (το σημερινό “Mapei Stadium” που χρησιμοποιεί σαν έδρα και η Σασουόλο) την Παλέρμο.

Το τελικό 0-0 άφησε ανάμεικτα συναισθήματα στους οπαδούς της Ρετζιάνα, που όμως θα έβλεπαν τη συνέχεια να είναι εφιαλτική. Την ήττα, 2-0, από την Πιστοϊέζε διαδέχτηκαν άλλα τέσσερα ανεπιτυχή αποτελέσματα, με τη συντριβή, 4-1, από την Πεσκάρα στις 8 Οκτωβρίου να αφήνει την «γκρανάτα» στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.

Ο έξαλλος Νταλ Τσιν είπε μετά το ματς στους δημοσιογράφους πως μέσα στις επόμενες ώρες θα έπαιρνε την απόφασή του για το μέλλον του νεαρού προπονητή. Η προπονητική πορεία του Αντσελότι φαινόταν να κινδυνεύει, λίγους μήνες αφότου είχε ξεκινήσει...

Εντέλει, η διοίκηση κατέληξε στο να του δώσει πίστωση χρόνου. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε η στήριξη των παικτών προς τον Καρλέτο. «Το ξεκίνημά του στη Ρετζιάνα δεν ήταν εύκολο, κινδύνεψε να απολυθεί. Αλλά οι παίκτες εναντιωθήκαμε σε αυτό το ενδεχόμενο και η ομάδα αποφάσισε να συνεχίσει μαζί του» θα θυμόταν πολλά χρόνια αργότερα ο Μπαλότα.

Ο Αντσελότι προχώρησε σε ritiro, κλείνοντας τους παίκτες του στο προπονητικό κέντρο και τελικά την 8η αγωνιστική, ήρθε η πρώτη -από τις χιλιάδες- νίκες στην καριέρα του. Τρία γκολ στο πρώτο 45λεπτο έφεραν το 3-0 επί της Βενέτσια και κάπου εκεί η δουλειά... γύρισε.

Η ανατροπή και η... προαγωγή

Από εκείνο το σημείο και μετά, η Ρετζιάνα έκανε πορεία πρωταθλητισμού. Ακολούθησαν 13 από τους 15 διαθέσιμους βαθμούς, με σπουδαίες νίκες ενάντια σε ομάδες όπως η Σαλερνιτάνα, η Αβελίνο και η Μπολόνια. Το αήττητο σερί σταμάτησε με ένα απροσδόκητο 3-0 από τη Φότζια, που ωστόσο αποδείχτηκε κακή μέρα στο γραφείο, με την «γκρανάτα» να καταφέρνει να σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας στη λήξη του Α’ γύρου.

Ο νεοαποκτηθείς Πιέτρο Στράντα εξελίχτηκε σε καθοριστικό παράγοντα, μαζί με τον Ιγκόρ Σιμουτένκοφ αλλά και τον αρχισκόρερ της ομάδας, Αλφρέντο Αλιέτι.

Ο Β’ γύρος είδε τη Ρετζιάνα να ηττάται μόλις τρεις φορές σε 19 αγωνιστικές και στο τέλος, η πολυπόθητη άνοδος ήρθε. Ο Αντσελότι οδήγησε την ομάδα που του έδωσε την ευκαιρία να γίνει προπονητής στην 4η θέση με 61 βαθμούς, τέσσερις λιγόρτερους από την πρωταθλήτρια Μπολόνια αλλά και τρεις περισσότερους από την 5η, Σαλερνιτάνα. Playoffs δεν υπήρχαν τότε, με τους τέσσερις πρώτους να προβιβάζονται απευθείας.

Ο Καρλέτο όμως δεν έμελλε να δει πώς είναι να μάχεσαι για να διατηρηθείς στη Serie A. Βλέπετε το καλοκαίρι του 1996, μετά από έναν μόλις χρόνο στον πάγκο της Ρετζιάνα, ήρθε η προαγωγή.

Ο Νέβιο Σκάλα είχε μόλις αποχωρήσει μετά από μία τρομερή επταετία στην Πάρμα, που τότε μεσουρανούσε σε Ιταλία και Ευρώπη, με την οικονομική στήριξη της Parmalat να έχει κάνει θαύματα. Ο Αντσελότι κλήθηκε να αντικαταστήσει τον έμπειρο τεχνικό και ουσιαστικά από τη δεύτερη μόλις δουλειά του μέχρι σήμερα, προπονεί αποκλειστικά ομάδες της ελίτ.

Στο «Ένιο Ταρντίνι», θα έμενε για μια διετία, κατά την οποία θα μετρούσε μία 2η θέση, μία παρουσία στο Champions League αλλά και αμφιλεγόμενες μεταγραφικές επιλογές, προτού αναλάβει τη Γιουβέντους. Αυτά όμως είναι ιστορία για κάποια άλλη φορά...

https://www.sport-fm.gr/article/Stories/adseloti-to-agrotiko-sti-retziana-prin-ta-kataktisei-ola/4366465