Στις 8 Ιουνίου 1924, ο George Mallory και ο Sandy Irvine ξεκίνησαν να φτάσουν στη «στέγη του κόσμου», όπου κανείς δεν είχε φτάσει
πριν. Τελευταία φορά τους είχαν δει οκτακόσια πόδια πριν από την κορυφή του Everest προτού εξαφανιστούν μέσα στα σύννεφα.Μπορεί αυτοί οι δύο να τα κατάφεραν δεκαετίες πριν από τον Sir Edmund Hillary και τον Tenzing Norgay το 1953; Ο Irvine πιστεύεται ότι είχε μαζί του μια κάμερα Kodak για να καταγράψει την προσπάθειά τους. Θα μπορούσε το παγωμένο φιλμ να αποκαλύψει τον Mallory και τον Irvine στην κορυφή;
Το σώμα του George Mallory βρέθηκε το 1999, αλλά το σώμα του Sandy Irvine δεν βρέθηκε ποτέ, ούτε και η κάμερα Kodak που έφερε, ούτε το φιλμ της, το οποίο ορισμένοι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί.
Ορειβάτης και αναρριχητής και ο ίδιος, ο Synnott και μια ομάδα ξεκίνησαν να ανέβουν το Everest το 2019 με την ελπίδα να μάθουν τι είχε συμβεί στην αποστολή αυτή στο βουνό πριν από έναν αιώνα, αλλά οποιαδήποτε ιστορία του Everest σήμερα, έχει αναπόφευκτα μία σκοτεινή πλευρά.
Η ομάδα του Mallory είχε ένα πανύψηλο βουνό και ένα απέραντο τοπίο όλο δικό της. Στην πορεία της προς την κορυφή, συνάντησε πλήθη και ένα μέρος που έμοιαζε περισσότερο με χώρο υγειονομικής ταφής του τρίτου κόσμου παρά έναν χώρο στάσης λίγο πριν από την πιο λαμπρή κορυφή στον κόσμο. Ακόμη χειρότερα, οι αναρριχητές στο Everest σήμερα γνωρίζουν ότι θα συναντήσουν στον δρόμο τους νεκρούς ή πεθαμένους ορειβάτες.
Πόσοι αναρριχητές θα χάσουν την ευκαιρία να φτάσουν στην κορυφή, προσπαθώντας να σώσουν τη ζωή ενός ξένου που πεθαίνει; Όχι πολλοί, όπως αποδεικνύεται.
Ο Synnott δεν αντιμετώπισε τέτοια διλήμματα στην ανάβασή του, αλλά πέρασε από μισή ντουζίνα κατεψυγμένα πτώματα. Σε ένα σημείο μάλιστα βυθίστηκε στο έδαφος, εξαντλημένος, δίπλα σε ένα πτώμα. Αρχικά διατήρησε μια σεβαστή απόσταση, αλλά δεν άντεξε για πολύ και αναγκάστηκε να κλίνει προς τον νεκρό και να στηρίξει το βάρος του πάνω στο παγωμένο πτώμα.
Δείτε ακόμη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου