Ο Χάρι Χουντίνι ήταν ο απόλυτος entertainer στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο άνθρωπος που έδωσε νέα διάσταση στη φράση καινοτομία και που χάρη στην αχαλίνωτη φαντασία του και την άνευ ανταγωνισμού εξειδίκευση του δημιούργησε το δικό του είδος,
διαπρέποντας με τον τίτλο του πλέον ρηξικέλευθου perfomer στη γη.Ο πρόδρομος και εμπνευστής του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ήταν στην πραγματικότητα κάτι πολύ παραπάνω από το διασημότερο μάγο της σύγχρονης εποχής. Ο Χουντίνι δεν τελειοποίησε τις δεξιότητές του μόνο στην οφθαλμαπάτη, αλλά και στη διαφυγή. Αφού ξεκίνησε ως ταχυδακτυλουργός και εκκολαπτόμενος μάγος, με διάφορα τρικ και κόλπα, μπήκε σε ένα τσίρκο για να γίνει προϊόντος του χρόνου ο μετρ της απόδρασης.
Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται περίπου από τα 1900 κι έπειτα. Η επιλογή της σόλο καριέρας μέσω περιοδειών ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα. Ο κόσμος έκανε ουρές για να παρακολουθήσει τα πρωτόγνωρα νούμερα του Χουντίνι, ο οποίος κατάφερνε να διαφεύγει με μεγάλη ευκολία από φυλακές ακόμη και υψίστης ασφαλείας, ενώ μπορούσε να απελευθερωθεί σε δευτερόλεπτα από χειροπέδες, αλυσίδες, ζουρλομανδύες και σκοινιά.
Υποσχόταν 100 δολάρια αντίτιμο στο θεατή που θα του παρουσίαζε ένα ζευγάρι χειροπέδες ικανό να τον αιχμαλωτίσει. Δεν χρειάστηκε να πληρώσει ποτέ…
Ο Ούγγρος μάγος με εβραϊκή καταγωγή, ο οποίος μετανάστευσε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του σε ηλικία 4 ετών, ενσάρκωσε όσο ελάχιστοι την έννοια του American dream. Επέκτεινε τις περιοδείες του σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία και Ρωσία, με τον τίτλο του «βασιλιά των χειροπέδων».
Εξαιτίας του έντονου ανταγωνισμού και των κάθε λογής μιμητών που είχαν προκύψει, από το 1908 εγκατέλειψε το σόου με τις χειροπέδες. Αύξησε κατακόρυφα το ρίσκο, δοκιμάζοντας (πάντα με επιτυχία) αποδράσεις από φέρετρα, κλειδωμένες δεξαμενές και δοχεία γάλατος, τρικ τα οποία τον καθιέρωσαν ως το πιο εμπορικό brand σε ένα χώρο που σιγά-σιγά προσέλκυσε πολλούς επίδοξους «μάγους».
Ο ίδιος καλούσε το κοινό να επινοήσει νέους τρόπους και κατασκευές για να τον κρατήσουν δέσμιο. Έτσι ήρθε η ιδέα της απόδρασης από την κοιλιά μιας φάλαινας, που είχε ξεβραστεί σε παραλία της Βοστώνης. Το πιο παράξενο κόλπο της καριέρας του προτάθηκε από μια ομάδα επιχειρηματιών της Μασαχουσέτης.
Μπροστά σε κοινό χιλιάδων θεατών, του τοποθετήθηκαν χειροπέδες και σίδερα στα πόδια και τον έβαλαν μέσα στο κουφάρι του κήτους, το οποίο στη συνέχεια καλύφθηκε με αλυσίδες και τοποθετήθηκε πίσω από μια κουρτίνα. Ο Χουντίνι βγήκε θριαμβευτής μετά από μόλις 15 λεπτά, αλλά αργότερα παραδέχτηκε ότι παραλίγο να πνιγεί από τις αναθυμιάσεις από τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν για την ταρίχευση του ζώου.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1912, εκτέλεσε πρώτη φορά το πιο διάσημο νούμερό του, το Chinese Water Torture Cell. Ήταν κρεμασμένος ανάποδα σε ένα γυάλινο θάλαμο γεμάτο νερό και ενώ προσπαθούσε ν’ αποδράσει έπρεπε να κρατήσει την ανάσα του για πάνω από 3 λεπτά. Φυσικά τα κατάφερνε, την ώρα που το κοινό μάταια έψαχνε να βρει ποιο ήταν το τρικ. Λόγω του ότι έμοιαζε να διακινδυνεύει τη ζωή του, το «Κινέζικο Μαρτύριο» έγινε η επιτομή της «μαγικής δράσης» του και θα παρέμενε στο ρεπερτόριο του έως το θάνατό του.
Η επιλογή που τον βοήθησε να καλλιεργήσει το μύθο του και να γίνει καθολικά διάσημος ήταν η παράλληλη ενασχόληση με τον κινηματογράφο. Από το 1916 έως το 1923 πρωταγωνίστησε σε 5 ταινίες του βουβού κινηματογράφου, ενώ ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής, τη Houdini Picture Corporation.
Παρότι θεωρητικά δεν ήταν προς το συμφέρον του, ο Χουντίνι δεν δήλωσε ποτέ μάγος ή κάτοχος μεταφυσικών δυνατοτήτων. Εξηγούσε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του ότι η επιτυχία του οφειλόταν στις ικανότητες του στην ταχυδακτυλουργία και την οφθαλμαπάτη. Έγινε μάλιστα ορκισμένος εχθρός πάσης φύσεως μέντιουμ και πνευματιστών, που θεωρούσε ότι εξαπατούσαν τον κόσμο, επικαλούμενοι τη μεταφυσική. Έφτασε μάλιστα να προσφέρει αμοιβή 10.000 δολαρίων σε οποιονδήποτε του παρουσίαζε «φυσικά φαινόμενα» που δεν μπορούσαν να εξηγηθούν ορθολογικά. Έγραψε ακόμα και βιβλίο για να επικοινωνήσει τους ισχυρισμούς του, οι οποίοι θεωρήθηκε πράγματι ότι γκρέμισαν την καριέρα πολλών διάσημων μέντιουμ της Αμερικής, μεταξύ των οποίων και της περίφημης Mina Crando.
Κι έτσι, όταν στις 31 Οκτωβρίου του 1926 ο θρυλικός μάγος πέθανε εντελώς απροσδόκητα από περιτονίτιδα, πολλοί υιοθέτησαν την εκδοχή της εγκληματικής ενέργειας, η οποία διαδίδεται έως και σήμερα.
Εννέα ημέρες πριν, στις 22/10/26, κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης του στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ, ο Χουντίνι κάλεσε μερικούς φοιτητές να τον επισκεφτούν στο καμαρίνι του. Κάποια στιγμή, ένας μαθητής, ονόματι Τζ. Γκόρντον Γουάιτχεντ, ρώτησε τον μάγο αν ήταν αλήθεια ότι θα μπορούσε να αντέξει οποιοδήποτε χτύπημα στην κοιλιά, όπως είχε ισχυριστεί κάποια στιγμή σε δημόσιο λόγο ο ίδιος. Σύμφωνα με τον μάρτυρα Σαμ Σμίλοβιτς, όταν ο Χουντίνι ανέφερε ότι οι φήμες ήταν αληθινές, αρκεί να έχει λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσει τους κατάλληλους μύες, ο Γουάιτχεντ ήταν βιαστικός. Του έδωσε απότομα «4 ή 5 τρομερά βίαια, εσκεμμένα, καλά κατευθυνόμενα χτυπήματα» στο στομάχι, τα οποία του «προκάλεσαν μεγάλο πόνο».
Ο Χουντίνι υποβάθμισε το γεγονός εκείνη τη στιγμή, αλλά το ίδιο απόγευμα, άρχισε να παραπονιέται για δυσφορία και κράμπες στο στομάχι. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε την επόμενη μέρα, όταν επιβιβάστηκε σε ένα νυχτερινό τρένο για το Ντιτρόιτ, για μια νέα σειρά παραστάσεων. Οι πόνοι στην κοιλιά είχαν γίνει πολύ έντονοι, ενώ επιπλέον είχε ασθενήσει, με πυρετό 38,9. Ο γιατρός που τον εξέτασε υποψιάστηκε σκωληκοειδίτιδα και τον προέτρεψε να πάει στο νοσοκομείο. Ο perfomer όμως επέμενε να ανέβει στη σκηνή για την εναρκτήρια βραδινή του παράσταση στο Garrick Theatre του Ντιτρόιτ. Δεν κατάφερε όμως να την ολοκληρώσει. Εγκατέλειψε πριν πέσει η αυλαία. Ήταν εξαντλημένος και πονούσε πια αφόρητα.
Το ίδιο βράδυ, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο του Ντιτρόιτ και προετοιμάστηκε για χειρουργική επέμβαση. Οι γιατροί αφαίρεσαν επιτυχώς την σκωληκοειδή απόφυση του, που όπως διαπιστώθηκε όμως είχε υποστεί ρήξη αρκετές ημέρες νωρίτερα προκαλώντας του μόλυνση. Ο Χουντίνι έδωσε για μία εβδομάδα μάχη για τη ζωή του, αλλά αυτή τη φορά δεν θα έβγαινε νικητής. Οι γιατροί δεν του έδιναν πολλές ελπίδες και πράγματι, ανήμερα του Halloween, το 1926, ο μυθικός Χάρι άφησε την τελευταία πνοή του, σε ηλικία 52 ετών.
Οι φήμες ότι έπεσε θύμα δηλητηρίασης ως αντίποινα για τη ζημιά που είχε προκαλέσει στους μέντιουμ, διαιωνίζονται έως σήμερα, ενώ και ο ρόλος του φοιτητή που τον γρονθοκόπησε παρουσιάστηκε ως ύποπτος. Κυκλοφόρησε μάλιστα η φήμη ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν ερασιτέχνης πυγμάχος.
Ο άνθρωπος που έμοιαζε ανίκητος, μέσω της ευλαβικής τήρησης των κανόνων, είχε χάσει τη ζωή του εξαιτίας μιας καθυστερημένης επέμβασης, παραβιάζοντας ίσως για πρώτη (και τελευταία φορά) τη συνέπεια του προς αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου