Κάτοικοι περιοχών που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία μοιράζονται τις ιστορίες και τα συναισθήματά τους. "Έκκληση" ψυχολόγου από τοπική οργάνωση που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για τις αυξανόμενες ανάγκες ψυχικής υγείας και τον ψυχολογικό αντίκτυπο της καταστροφής.
Οι σεισμοί που έπληξαν την Τουρκία τον Φεβρουάριο έχουν επηρεάσει περισσότερους από 9 εκατομμύρια ανθρώπους σε 11 επαρχίες στο νότιο τμήμα της χώρας. Πάνω από 50.300 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, περισσότεροι από 3 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί και πάνω από 2 εκατομμύρια ζουν σε επίσημους και ανεπίσημους καταυλισμούς σε περιοχές που επλήγησαν από σεισμό.
Τώρα, πάνω από δύο μήνες από τους πρώτους σεισμούς, οι άνθρωποι πρέπει να παλέψουν με το μετατραυματικό στρες αυτών των γεγονότων. Μετασεισμοί εξακολουθούν να συμβαίνουν καθημερινά. Σύμφωνα με την Τουρκική Προεδρία Διαχείρισης Καταστροφών και Εκτάκτων Αναγκών (AFAD), πάνω από 25.000 μετασεισμοί έχουν συμβεί μετά τους σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου, 47 από τους οποίους είναι υψηλότεροι από 5 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Επιπλέον, οι έντονες βροχοπτώσεις προκάλεσαν πλημμύρες σε ορισμένες περιοχές.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν τοπικούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς στην Τουρκία που διεξάγουν ψυχοκοινωνικές δραστηριότητες στις πληγείσες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των επαρχιών Adıyaman και Malatya.
Οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές μοιράζονται τις ιστορίες και τα συναισθήματά τους και μία ψυχολόγος από τοπική οργάνωση που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα υπογραμμίζει τις αυξανόμενες ανάγκες ψυχικής υγείας και τον ψυχολογικό αντίκτυπο της καταστροφής.
Ακόμα δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά
«Έχασα τη νύφη μου και το εγγόνι μου. Κράτησα το σώμα του εγγονιού μου στο αυτοκίνητο για δύο ημέρες μέχρι να βρούμε τελικά τη σορό της μητέρας του και να τους θάψουμε μαζί. Δεν πήραμε καν σάβανο. Τα τυλίξαμε με μια κουβέρτα. Τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα πτώματα.
Έχω τέσσερα παιδιά, δύο κορίτσια και δύο αγόρια. Ένας από αυτούς έχασε τη γυναίκα και το παιδί του. Ένας άλλος κατάφερε να βγάλει το παιδί του ζωντανό από τα ερείπια. Όλα τα σπίτια τους έχουν καταστραφεί, δεν έχει μείνει τίποτα. Δεν μπορούσαν να βγάλουν τίποτα από μέσα.
Πληρώσαμε ένα τίμημα, χάσαμε ζωές, χάσαμε περιουσίες.
Τις πρώτες μέρες κοιμόμασταν στα αυτοκίνητά μας. Τώρα μένουμε σε σκηνές. Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα στο σπίτι μας.
Υπάρχει πολύς φόβος. Γίνονται μετασεισμοί αρκετές φορές την ημέρα, κάθε μέρα. Ακόμα δεν μπορούμε καν να σκεφτούμε καθαρά. Χάσαμε τον ύπνο μας. Αρχίζουμε να έχουμε οικογενειακά προβλήματα.
Χρειαζόμαστε υλική και ηθική υποστήριξη. Όλοι είμαστε αγχωμένοι, αλλά προσπαθούμε να ανακάμψουμε. Είμαστε εδώ ως οικογένεια, προσπαθώντας να κρατηθούμε στη ζωή. Τώρα, τουλάχιστον ξέρουμε ότι κάποιος μας ακούει».
Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να διορθωθεί αυτό
«Συνήθως, μετά το πέρας ενός απειλητικού για τη ζωή γεγονότος, οι άνθρωποι παρηγορούνται και περιμένουμε ο φόβος τους να αρχίσει να μειώνεται όσο περνάει ο καιρός.
Δυστυχώς, όμως, καθώς οι μετασεισμοί συνεχίζονται, βλέπουμε ότι οι φόβοι των ανθρώπων είναι πολύ ζωντανοί και δεν μειώνονται. Οι άνθρωποι είναι σωματικά και ψυχικά κουρασμένοι.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων με τους οποίους μιλήσαμε είπαν ότι φοβούνται πολύ να μπουν στα σπίτια τους. Δεν αισθάνονται ασφαλείς μέσα σε αυτά. Ακόμα κι αν πρέπει να μπουν μέσα κατά τη διάρκεια της ημέρας, προσπαθούν να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούν και να περάσουν τη νύχτα σε σκηνές. Αυτό ισχύει ακόμη και για τους ανθρώπους των οποίων τα σπίτια είναι μόνο ελαφρώς κατεστραμμένα.
Σε ένα από τα χωριά, οι άνθρωποι μάς είπαν ότι τα σπίτια τους «είχαν πλέον μετατραπεί σε τέρατα». Οι άνθρωποι συνήθιζαν να βρίσκουν καταφύγιο εκεί, αλλά τώρα τα σπίτια έχουν μετατραπεί σε ένα μέρος φόβου, ένα μέρος που τους σκοτώνει.
Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να διορθωθεί αυτό.
Ως εκ τούτου, δίνουμε προτεραιότητα σε μια σειρά δραστηριοτήτων που αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην οικογένεια, ιδίως μεταξύ γονέων, παιδιών και εφήβων».
Από τη μία οι σεισμοί, από την άλλη η βροχή
«Γίνονται σεισμοί, ενώ παράλληλα βρέχει. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Είμαι εδώ με τη γυναίκα μου, τα αδέλφια μου, τα παιδιά μου και τη μητέρα μου.
Τα υπάρχοντά μας βυθίζονται στο νερό λόγω της πλημμύρας, δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα να φορέσουμε, ο γείτονας μάς έφερε αυτά τα ρούχα για την ώρα. Μέναμε σε μια σκηνή, αλλά πλημμύρισε και αυτή.
Τώρα προσπαθούμε να στεγνώσουμε ό,τι βγάλαμε από το σπίτι, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών μας φωτογραφιών.
Τα παιδιά φοβούνται. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη».
Νιώθω απελπισία γι' αυτό το χωριό
«Ήρθα να επισκεφθώ τους γονείς μου σε ένα διάλειμμα από τις σπουδές μου. Τη νύχτα των πρώτων σεισμών, έπαιζα βιντεοπαιχνίδια στο δωμάτιό μου. Στην αρχή, νόμιζα ότι θα σταματούσε να κουνάει μετά από λίγα δευτερόλεπτα, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι αυτό γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο.
Μετά τον πρώτο σεισμό, εγώ και η οικογένειά μου μείναμε ακόμα στο σπίτι μας, ανοίξαμε την τηλεόραση και προσπαθήσαμε να μάθουμε τι συνέβη. Τότε έγινε ο δεύτερος σεισμός και τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα.
Βγήκαμε έξω και έκανε πολύ κρύο, έπεφτε πολύ χιόνι. Τότε έπεσε ένας βράχος και χτύπησε εμένα και τον πατέρα μου και τραυματιστήκαμε. Τελικά στήσαμε μια σκηνή μόνοι μας για προστασία.
Τώρα, εγώ και η οικογένειά μου εργαζόμαστε σε ένα εστιατόριο, φτιάχνοντας και σερβίροντας φαγητό για περίπου 4.000 άτομα. Είμαι εδώ για να βοηθήσω, αγαπώ το Polat, αλλά αισθάνομαι απελπισμένος για αυτό το χωριό τώρα. Έχω πολλά όνειρα και θέλω απλώς να ζήσω κάπου αλλού. Θέλω να κυνηγήσω το όνειρό μου να γίνω σεφ».
Τι θα μας συμβεί;
«Το σπίτι μου πλημμύρισε την ημέρα των πρώτων σεισμών. Όλοι οι σωλήνες έσκασαν. Μερικές φορές επιστρέφουμε και προσπαθούμε να ανακτήσουμε μικρά πράγματα, αλλά έχουμε χάσει σχεδόν τα πάντα. Κοιμάμαι σε αυτό το κοινοτικό κέντρο με τον σύζυγό μου.
Αν δεν ήταν για αυτό το μέρος, κανείς δεν θα μας δεχόταν. Θα παγώναμε.
Τα παιδιά μου είναι μακριά, το καθένα σε διαφορετική πόλη, προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα. Η ζωή είναι δύσκολη, ο καθένας έχει τα δικά του προβλήματα.
Για να είμαι ειλικρινής, μετά βίας κοιμόμαστε. Η ζωή μας είναι χαοτική. Τι θα μας συμβεί;
Ο σύζυγός μου είναι 65 ετών και έχει υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, καρδιακές παθήσεις.... Τι μπορούμε να κάνουμε;»
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, δεν μπορώ να μελετήσω
«Τη νύχτα των σεισμών, ακούγαμε κτίρια να καταρρέουν και μπορούσα να δω φώτα στον ουρανό.
Άκουσα ανθρώπους να ουρλιάζουν "σώστε με!". Οι καιρικές συνθήκες ήταν επίσης δύσκολες, χιόνιζε και έβρεχε.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά αυτές τις μέρες. Επίσης, δεν μπορώ να μελετήσω. Νιώθω ότι όλες οι πληροφορίες που είχα στο μυαλό μου έχουν πλέον φύγει. Ό,τι ήξερα πριν, δεν το ξέρω πια», λέει η Eylül.
«Είχα φίλους, αλλά έφυγαν όλοι λόγω του σεισμού. Μου λείπουν όλοι πάρα πολύ. Δεν υπάρχει κανείς εδώ. Απλά μένω στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση.
Πριν από τον σεισμό, πήγαινα σχολείο, μετά επέστρεφα στο σπίτι και διάβαζα το βιβλίο μου και έπαιζα με τους φίλους μου. Τώρα δεν υπάρχουν φίλοι και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ όταν διαβάζω το βιβλίο μου, τίποτα δεν μένει στο κεφάλι μου λόγω του άγχους» λέει η Emine.
Στην Τουρκία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν τοπικές οργανώσεις που εργάζονται στις πληγείσες περιοχές με διανομές νερού, τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, βελτιώσεις στις εγκαταστάσεις νερού και αποχέτευσης, καθώς και ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αξιολογούν και προσαρμόζουν συνεχώς τη βοήθειά τους ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ιατρικές ανάγκες και τις ανάγκες ανθρωπιστικής βοήθειας. Μέχρι στιγμής, οι υποστηριζόμενες δράσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν πραγματοποιηθεί σε περιοχές όπως το Gaziantep, η Malatya, το Adıyaman, το Hatay, το Kilis, το Kahramanmaraş.
Εδώ και 52 χρόνια οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι παρόντες στις μεγαλύτερες κρίσεις που συγκλονίζουν τον πλανήτη. Από τον σεισμό της Αϊτής μέχρι και τον πρόσφατο σε Τουρκία-Συρία, τους πολέμους σε Ουκρανία, Ιράκ, Αφγανιστάν, τις επιδημίες που πλήττουν κυρίως τις χώρες χαμηλού εισοδήματος, αλλά και την επισιτιστική κρίση που μαστίζει πολλές χώρες όπως το Νότιο Σουδάν. Χάρη σε όλους τους υποστηρικτές τους εξασφαλίζουν την οικονομική τους ανεξαρτησία, ώστε να μη λαμβάνουν κρατικές χρηματοδοτήσεις και να συνεχίζουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Δέξου την πρόκληση. Κάνε μία δωρεά σήμερα https://msf.gr/dorea
Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου