Λίγο μετά το τελευταίο σφύριγμα υπήρχε μία φανερή αμηχανία σε αυτούς που φορούσαν τις ασπρόμαυρες φανέλες στο χορτάρι.
Να πάμε;
Να μην πάμε;
Αν πάμε, μπορεί να φανεί ότι… δεν νιώθουμε. Αν δεν πάμε, ίσως
φανεί ότι τους γυρίζουμε την πλάτη.Ο ένας κοιτούσε τον άλλον. Κάνε ένα βήμα, να κάνω εγώ το επόμενο.
Τελικά... πήγαν.
Πήγαν με διστακτικά βήματα προς την Θύρα 4, για το καθιερωμένο τελετουργικό μετά το τέλος κάθε εντός έδρας παιχνιδιού, αλλά... πήγαν.
Κανείς, όμως δεν είχε όρεξη ή κουράγιο. Ορισμένοι παίκτες χειροκρότησαν απολογητικά προς την εξέδρα, σχεδόν άψυχα όμως.
Η παγωμάρα στην ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη. Κάποιοι, λίγοι, αποδοκίμασαν. Κάποιοι θυμήθηκαν το old time classic σύνθημα περί βαριάς φανέλας. Κάποιοι, αδιαφόρησαν. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε διάθεση για ενθάρρυνση, για συγχώρεση, για μερικά ακόμα «δεν πειράζει».
Μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες, η ομάδα αυτή κατάφερε να κάψει σχεδόν όλα τα κανονάκια της.
Εντός έδρας ήττα από την ΑΕΚ. Εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό. Εντός έδρας ήττα κι από τον Ολυμπιακό.
Η Τούμπα δεν έχει συνηθίσει έτσι. Η Τούμπα δεν έχει μάθει έτσι. Η Τούμπα δεν είναι ένα εύκολο γήπεδο, που μπορεί να καταπιεί αμάσητες τέτοιες αθλητικές «προσβολές».
Ακόμα και ομάδες με υποπολλαπλάσιο άθροισμα ταλέντου από την σημερινή ομάδα, γίνονταν θεριά ανήμερα σε κάτι τέτοια ματς. Δάγκωναν λαρύγγια. Κατέθεταν ότι είχαν και δεν είχαν.
Ετούτος ο ΠΑΟΚ σαν να έσβησε, σαν να έμεινε από καύσιμο, σαν να ξεθύμανε από ανθρακικό στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν.
Μία ομάδα που έκανε όλες κι όλες δύο ήττες σε όλη την κανονική διάρκεια, έκανε πέντε (!) σε δέκα αγωνιστικές στα πλέι-οφ.
Μία ομάδα που δέχθηκε 15 γκολ σε όλη την κανονική διάρκεια, είδε την εστία της να παραβιάζεται 17 φορές σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα των 10 αγωνιστικών, όπου κράτησε το μηδέν μόλις μία φορά!
Μία ομάδα που τερμάτισε την κανονική διάρκεια στο -7 από την κορυφή και ένιωθε ισοϋψής με όλους τους διεκδικητές στο γήπεδο, τερμάτισε στο -16 και με την αίσθηση ότι οι από πάνω της έχουν ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα.
Η απόλυτη ταινία καταστροφής.
Για όσους πιστεύουν στην κυκλική θεώρηση του χρόνου, αυτό ήταν ένα τέλειο επιχείρημα για να αποδείξουν την θεωρία τους.
Στο πρώτο επίσημο εντός έδρας ματς της σεζόν, ο αποδεκατισμένος, πληγωμένος, ανέτοιμος, ελλειμματικός ΠΑΟΚ έψαχνε ένα μικρό θαύμα ανατροπής απέναντι στην Λέφσκι Σόφιας, έχοντας εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα θαύμα, στον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. «Μπίσε σώσε μας», ήταν μέσα σε τρεις λέξεις το επιμύθιο εκείνης της καταστροφικής βραδιάς.
Στο τελευταίο επίσημο εντός έδρας ματς της ίδιας σεζόν, ο αποδεκατισμένος, πληγωμένος, ανέτοιμος, ελλειμματικός ΠΑΟΚ έψαχνε ένα μικρό θαύμα ανατροπής απέναντι στον Ολυμπιακό, έχοντας ξανά το ίδιο μοτίβο: «Μπίσε σώσε μας».
Ο Χριστός σώζει. Ο Μπίσε, όχι (πια).
Τόσο η Λέφσκι, όσο και ο Ολυμπιακός με διαφορά 10 περίπου μηνών έπαιξαν το ίδιο πράγμα. Ταμπούρι. Κλεφτοπόλεμο. Ανταρτοπόλεμο. Πήραν αυτό που ήθελαν, ξέροντας ότι την κρίσιμη στιγμή, στην τελική απόφαση ο ΠΑΟΚ θα πνιγεί σε μία κουταλιά νερό. Διότι -ας μην γελιόμαστε- το ίδιο πρόβλημα που υπήρχε τον Αύγουστο, υπάρχει και τον Μάιο. Υπάρχουν πράγματα, που είτε τα έχεις είτε όχι.
Άρα; Όλα ίσιωμα; Μία σεζόν που βαφτίστηκε «μεταβατική» πετάχτηκε στα σκουπίδια χωρίς την παραμικρή εξέλιξη; Όχι, αυτό θα ήταν υπερβολή και ψέμα. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είπε ότι ήταν υπερήφανος για την απόδοση της ομάδας του απέναντι στον Ολυμπιακό κι αυτό δεν ήταν ένα «επαγγελματικό ψέμα» για να μην τους… τελειώσει ψυχολογικά, ενόψει του τελικού κυπέλλου.
Σε σχέση με τον Αύγουστο το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ είναι η μέρα με την νύχτα. Τότε, η προσπάθεια ανάπτυξης ήταν με καταδικασμένες μεγάλες μπαλιές, ατομικές ενέργειες, γιόμες και φλυαρία. Τότε, ο απείθαρχος και ανερμάτιστος ΠΑΟΚ είχε τελειώσει το ματς με 9 παίκτες!
Τώρα, το ποδόσφαιρο του έχει στόχευση, πλάνο, κατεύθυνση. Ψάχνει για απελευθερώσεις, για χώρους, δημιουργεί τις συνθήκες ώστε η μπάλα να φτάσει πόδι-πόδι σε σημείο εκτέλεσης. Τουλάχιστον σε τέσσερις περιπτώσεις ο Δικέφαλος με ποιοτικό τρόπο έβγαλε τον αριστερό του μπακ σε φάση καθαρής εκτέλεσης. Ως εκεί είναι δουλειά του προπονητή, από εκεί και μετά είναι θέμα ποιότητας, ψυχραιμίας, κλάσης, ηρεμίας.
Την χρονιά του νταμπλ ο ΠΑΟΚ πήρε 8 γκολ μόνο στο πρωτάθλημα από τους πλάγιους μπακ του. Φέτος έχει πάρει… Χμμμμ. Κανένα!
Λάθος, έβαλε ένα ο Κεντζιόρα, στο 6-0 με τον Ιωνικό.
Ο πρώτος του σκόρερ σε πρωτάθλημα 36 αγωνιστικών έχει… επτά γκολ. Τελειώσαμε!
Ο τελικός κυπέλλου είναι μία τελευταία καλή ευκαιρία ώστε αυτό που φαίνεται πως έσπασε μεταξύ κερκίδας και κόσμου να κολλήσει ξανά. Ειδάλλως, τα απόνερα θα κάνουν την οσμή στην αρχή του καλοκαιριού αποπνικτική.
Ο ΠΑΟΚ δημιούργησε φέτος μία πολύ συμπαθητική ζύμη, που θέλει μία καλή ποσότητα μαγιάς, αλάτι και λάδι για να φουσκώσει και να νοστιμέψει. Ο δοκιμασμένος σεφ την ξέρει καλά την συνταγή, αυτό που χρειάζεται είναι λίγο καλύτερα υλικά…
https://www.sdna.gr/podosfairo/1084176_o-hristos-sozei-o-mpise-ohi-pia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου